zondag 2 november 2014

Magdalena 30

 
Dom w Kolonii Kamienne
 
10 lipca 1425
Cztery dni temu napisałem ostatni raz wydarzeni z mojej podróży w Jelenia Góra. Teraz jestem z powrotem w Zittau, a świat całkowicie zmieniło się dla mnie. Nie jest niemożliwe dla mnie, teraz, napisać wszystko, co leży mi na serce. Należy po prostu zacząć, tam gdzie skończyłem pisanie w Jelenia Góra

Hans przyszedł późno rano z powrotem do dom handlego Kachel i miał dobry poczucie, jego ręka nie była opuchnięta i nie bolało. Chciał także, aby natychmiast odjechać. Czekaliśmy chwilę na panie Kachel, który był w miasto dla biznesu, aby go podziękować mu za wielką pomoc. Wkrótce wrócił i dał nam dla naszej podróży dobra rada, szczególnie na drogi Bohemski koło Frydland jechać w dużym konwoju, ponieważ tam widzieli rabujący Husytów.


Było dość późno, więc Jörg spieszył się. Konie mieli kilka dni odpoczynku, i oni lubią chodzić dosyć szybko. Ja siedziałem na wóz i myślałem o ostatnich dniach z Anią i czułem się bardzo szczęśliwy


Jechaliśmy koło spalone karczma i zatrzymaliśmy na krótką pauzę, aby dać konie woda. Oni zabrali zwęglone belki i pod prowizoryczne drewnianym dach,znowu otwierali maly karczma. Dwóch silnych mężczyzn z sąsiedniej wsi przejęła działalność w karczmie. W ogrodzie byli sześć kopce z małymi krzyżami, dla rodziców, brata i siostrę od małego chłopak który znaleźliśmy i dla dziewicą i sługa.
 
 
 
10 juli 1425                                                                                                                                                         
Vier dagen geleden heb ik de laatste keer de gebeurtenissen van mijn reis in Hirschberg opgeschreven. Nu ben ik weer in Zittau, en de wereld heeft zich voor mij volledig veranderd. Het is voor mij onmogelijk, nu meteen alles op te schrijven, wat me op het hart ligt. Ik moet gewoonweg daar beginnen, waar ik in Hirschberg met schrijven ben gestopt.
Hans kwam in de late voormiddag terug naar het handelshuis Kachel, en had goede zin, zijn arm was niet meer gezwollen, en deed geen pijn meer. Hij wilde dan ook meteen vertrekken. We wachtten nog een tijdje op heer Kachel, die voor zaken de stad in de stad was, om hem voor zijn grote hulp te bedanken. Hij kwam ook weldra terug en gaf ons voor onze reis nog de raad, om in het bijzonder op de Boheemse straten rondom Friedland in een grote kolonne te rijden, want daar waren rovende Hussiten gezien.
Het was al behoorlijk laat, daarom zorgde Jörg voor een flinke vaart. De paarden hadden een paar dagen rust gehad, en ze hielden ervan om vlot te kunnen lopen. Ik zat op de wagen en dacht aan de laatste dagen met Ania en voelde me daar zeer gelukkig bij.
We kwamen weer aan de afgebrande herberg voorbij en hielden er een korte pauze, om de paarden te laten drinken. Men had de verkoolde balken weggehaald en onder een houten nooddak, weer een kleine schenkerij ingericht. Twee sterke mannen uit het naburige dorp hadden de werkzaamheden in de herberg over genomen. In de tuin waren er nu zes grafheuvels met kleine kruizen, voor de ouders, het broertje en zusje van de kleine jongen die we gevonden hadden, een maagd en een knecht.


Geen opmerkingen: