Wegerer Scholz 111

Tsar Piotr III

Po powrocie do Wrocławia zostałem wkrótce wezwany do króla Fryderyka. Został poinformowany przez Abrahama podczas rozmowy o religijnych pytaniach o moje związki z księciem biskupem Wroclawiu w Javornik. Friedrich był raczej ateistą, jednak rozważał wielki wpływ religii na ludność i również ją zachęcał. Dlatego był głęboko zaniepokojony ciągłym nasilaniem się niepokojów spowodowanych przez mniejszość katolicką na Śląsku. Wyjaśniłem mu, jakie wielkie wysiłki poczynił już Philip, aby osiągnąć większą tolerancję wśród ludności katolickiej. Wyjaśniłem mu również, jak trudny był biskup w tej sytuacji. Fryderyk myślał przez długi czas, wydawało się, że zmienia zdanie na temat Philipa, które wtedy doprowadziło go do zwolnienia. Potem powiedział:

„Upewnij się, że książę-biskup powraca na Śląsk, nie od razu do Wrocławia, ale do Opole. W Wroclaw jest więcej katolików. Będą go tam szczególnie potrzebować. Anuluję jego rezygnację. Uważam, że jeśli mieszka w Prusach, może zrobić więcej dla pokoju wśród ludności. Prawdopodobnie nie doceniłem ten upartiuch i jego wytrwałości w jego mądrych działaniach. ”

Zanim mogłem ponownie pojechać do Jawornik, wydarzyło się coś ważnego, co doprowadziło sytuację wojenną do decydującej fazy. Rosyjska cara Elżbieta zmarła. Jej następcą był car Piotr III, wielki wielbiciel króla Fryderyka i jego militarnych i cywilnych innowacji. Powiedziano mi, kiedy byłem z Marie-Louise w Berthelsdorfie, aby świętować Boże Narodzenie z rodziną. Pokój został zawarty z Rosją w maju 1762 r. Friedrich miał kolejną armię liczącą 60 000 ludzi, ponieważ pruscy jeńcy wojenni zostali zwolnieni, a wojska rosyjskie były teraz po naszej stronie.

Skorzystałem z spokojnej sytuacji, aby na początku lata pojechać do Berthelsdorf na dłużej. Widziałem Marie-Louise tylko podczas moich wizyt przez kilka tygodni. Już narzekała, że ​​ból pożegnalny był bardzo wielki. Chciała, żebym został z nią dłużej, dopóki nie była zadowolona i szczęśliwa, kiedy wyjechałam do Wroclaw. To miał być żart, ale zaakceptowałem to i obiecałem jej długie letnie wakacje.

Terug in Breslau werd ik korte tijd later bij koning Friedrich geroepen. Hij was door Abraham bij een gesprek over religieuze vragen over mijn banden met de prinsbisschop van Breslau in Johannesberg geïnformeerd. Friedrich was meer een atheïst, achtte echter de grote invloed van de religie op de bevolking en stimuleerde die ook. Daarom maakte hij zich grote zorgen over de steeds weer opflakkerende onrust, die door de katholieke minderheid in Silezië veroorzaakt werd. Ik maakte hem duidelijk welke grote inspanningen Philipp al had ondernomen, om een grotere tolerantie bij de katholieke bevolking te bereiken. Ik maakte hem ook duidelijk, in wat voor moeilijke situatie de bisschop daardoor gekomen was. Friedrich dacht lang na, hij scheen zijn oordeel over Philipp te herzien, het had hem toentertijd er toe gebracht hem te ontslaan. Toen zei hij:

‘Zorg ervoor dat de prins-bisschop weer naar Silezië komt, niet meteen naar Breslau, maar naar Oppeln. Daar zijn meer katholieken als hier in Breslau. Ze zullen hem daar in het bijzonder nodig hebben. Ik hef zijn ontslag op. Ik geloof, dat hij meer voor de vrede onder de bevolking kan doen, als hij weer in Pruissen resideert. Ik heb de dikkop en zijn standvastigheid in zijn verstandig handelen waarschijnlijk onderschat.’

Voor ik weer naar Johannesberg kon rijden, gebeurde er iets belangrijks, dat de oorlogssituatie in een beslissende fase bracht. De Russische tsarina Elisabeth stierf. Haar opvolger was tsaar Peter III, een grote aanbidder van koning Friedrich en zijn militaire en civiele vernieuwingen. Ik hoorde ervan, toen ik bij Marie-Louise in Berthelsdorf was, om met de familie kerstmis te vieren. In mei 1762 werd er met Rusland vrede gesloten. Friedrich had weer een leger van 60.000 man, want de Pruisische krijgsgevangenen werden vrij gelaten en de Russische troepen stonden nu aan onze kant.

Ik maakte gebruik van de rustige situatie, om in de vroege zomer voor een langere tijd naar Berthelsdorf te rijden. Ik had Marie-Louise bij mijn bezoekjes steeds maar voor een paar weken gezien. Ze had al geklaagd, dat de afscheidspijn zeer groot was. Ze wilde dat ik een keertje een langere periode bij haar zou blijven, tot ze verzadigd was en blij zou zijn, als ik weer naar Breslau vertrok. Dat was weliswaar als een grap bedoeld, maar ik was er op ingegaan en had haar een lange zomervakantie beloofd.