Bitwa pod Dobromierzem
Potem
była Bitwa pod Dobromierzem w 1745 roku, gdzie więcej jak dwa
tysiące uzbrojonych chłopów król Friedrich otoczyły mieli kosami
i cepami i wezwali mu, w końcu wszyscy katolicy zabić w kraju, w
przeciwnym razie nigdy nie będzie pokoju na Śląsku. Ponieważ nie
mogli opuścić się ponownie byciu panów, jak to było od stu lat.
Katolicy nie zwrócili uwagi na wzajemną tolerancję, której
domagał się król.
Król musiało mówić do nich długo i czarująco, zanim opuścili broń i poszli do domu. Ale to podgrzało dalej u ludność i Philipp miał wrażenie, że to byli głównie kilku przywódców wśród mniejszości katolickiej. Zostały one nawet wysłane przez Kościół Katolicki po za Śląskiem, aby pobudzić bunt. Było to zatem wielkie i ważne zadanie dla niego, aby doprowadzić i zachować moralizatorski kierunek katolików dla większej tolerancji dla pokoju na Śląsku.
Philipp często rozmawiał ze mną o tym i prosił mnie o radę, jeśli gdzieś się nie udał. Z tego powodu wiedziałem, jak bardzo ta misja była dla niego ważna, tak, że trzymał ją jako misję przygotowaną przez Boga dla niego, na której mierzone było jego życie.
W związku z tym nie byłem zaskoczony, że Philipp odpowiedział na propozycje Carla, że zrezygnuje szybszej z Gryf, niż jego diecezja w Wrocławiu. „Carl, niech ty rezygnujesz z twoje austriackie biuro w Pradze i przejdź do Cieplice i Gryf.”.
Król musiało mówić do nich długo i czarująco, zanim opuścili broń i poszli do domu. Ale to podgrzało dalej u ludność i Philipp miał wrażenie, że to byli głównie kilku przywódców wśród mniejszości katolickiej. Zostały one nawet wysłane przez Kościół Katolicki po za Śląskiem, aby pobudzić bunt. Było to zatem wielkie i ważne zadanie dla niego, aby doprowadzić i zachować moralizatorski kierunek katolików dla większej tolerancji dla pokoju na Śląsku.
Philipp często rozmawiał ze mną o tym i prosił mnie o radę, jeśli gdzieś się nie udał. Z tego powodu wiedziałem, jak bardzo ta misja była dla niego ważna, tak, że trzymał ją jako misję przygotowaną przez Boga dla niego, na której mierzone było jego życie.
W związku z tym nie byłem zaskoczony, że Philipp odpowiedział na propozycje Carla, że zrezygnuje szybszej z Gryf, niż jego diecezja w Wrocławiu. „Carl, niech ty rezygnujesz z twoje austriackie biuro w Pradze i przejdź do Cieplice i Gryf.”.
Toen vond de de slag bij Hohenfriedberg in 1745 plaats waar meer als tweeduizend met zeisen en dorsvlegels bewapende boeren koning Friedrich omsingeld hadden en naar hem geroepen hadden, dat hij nu eindelijk alle katholieken in het land moest doodslaan, anders zou er nooit geen vrede in Silezië zijn. Want die konden het niet laten, weer alleen de heren te willen zijn, zoals het al honderd jaar geweest was. Van de wederzijdse tolerantie, waartoe de koning opriep, lieten de katholieken niets merken.
De
koning had lang en bezwerend op hen in moeten praten, voordat ze de
wapens lieten zakken en naar huis gingen. Maar het broeide verder
onder de bevolking, en Philipp had de indruk, dat het hoofdzakelijk
enkele opruiers onder de katholieke minderheid waren. Ze werden zelfs door de katholieke kerk van buiten Silezië gestuurd, om het oproer
aan te wakkeren. Het was voor hem dus een grote en belangrijke
opgave, om de moralistische sturing van de katholieken naar een
grotere tolerantie voor de vrede in Silezië te bewerkstelligen en te
bewaren.
Philipp
had vaak met mij daarover gesproken, en mij om raad gevraagd, als het
hem ergens niet gelukt was. Ik wist daardoor, hoezeer hem deze
opdracht aan het hart ging, ja, dat hij het als een door God voor hem
voorbereide opdracht hield, waaraan zijn leven gemeten werd.
Ik
was daarom ook helemaal niet verbaasd, dat Philipp op Carls
voorstellen antwoordde, dat hij eerder het heerschap Greiffenstein
zou opgeven, als zijn bisdom Breslau. ‘Carl, geef jij toch je
Oostenrijks ambt In Praag op en ga naar Warmbrunn en Greiffenstein.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten