Wegerer Scholz 124 Cieplice

Cieplice

Kaszel minął po dwóch tygodniach, ale nie do końca i to mnie martwiło. W nocy, kiedy szedłem do waszych łóżek, usłyszałem wasze drżący oddech, a wy od czasu do czasu kaszliście. W następnych dniach nie bieliscie już wesoly i przyjemnych dziewczyny. Często byliscie zmęczony i bez siła często narzekaliście na bóle głowy i bóle w klatce piersiowej. Poprosiłem lekarza z Berlina, który zbadał was od stóp do głów. Potem zrobił poważną minę i powiedział: „Dzieci mają lekki zapalenie płuc. To samo w sobie nie jest takie poważne. Istnieją jednak również wskazania, że ​​nadchodzi poważniejsza choroba płuc, która jest wysoce zaraźliwa. Zdecydowanie zalecam skonsultowanie się ze specjalistą ds. Płuc. Najlepsze mieszka we Wrocławiu. Znasz go na pewno.

Byłem w szoku Jak to się mogło stać z moimi normalnie zdrowymi dziewczynami? Mam podejrzenia i poprosiłem lekarza, aby zbadał również dziewczynę w domu dozorcy. Kiedy wrócił po pół godzinie, był pewien. Dziewczyna miała gruźlicę na bardzo zaawansowanym i wysoce zakaźnym etapie. Musiała natychmiast iść do szpitala. Obiecałem zapłacić za wszystkie koszty.

Dwa dni później pojechałem z Marie-Louise i wasoboje do Wrocław. Potworna diagnoza została potwierdzona, mieliście gruźlicę. Jednak facet nas uspokoił, na tym etapie można było zatrzymać choroba, a szansa na wyleczenie była nawet wysoka. W tym celu trzeba było jak najszybciej doprowadzić dzieci do czystego górskiego powietrza, na dlugi odpoczynku i tam miał doświadczenie przebywania przez co najmniej rok lub dwa lata.

Przypomniałem sobie góry, które widziałem podczas wielu podróży między Wrocław i Berthelsdorf koło Jelenia Góra. Chcieliśmy się tam przenieść. Nie jechaliśmy już z powrotem do Berlina, ale pojechaliśmy do Jelenia Góra. Doradzali mi Cieplice, gdzie będzie wielu dobrych lekarzy. Zabrałem Marie-Louise i was, dziewczyny do pięknego domu na skraju wioski, w pobliżu lasu, gdzie można podziwiać całe Karkonosze z widokiem. Omówienie był budowy dużej werandy na pierwszym piętrze z właścicielem domu do wynajęcia, w którym można było położyć się na świeżym powietrzu w ciągu dnia.

Potem pojechałem z powrotem do Berlina, rozmawiałem z Karolem Abrahamem i przekazałem mu swój rezygnację z posługi. Wasze zdrowie miało absolutny priorytet nad wszystkimi innymi kwestiami. Nie chciałem też być oddzielony od Marie-Louise. Nie mógłbym dłużej wykonywać dobrej pracy w Berlinie, gdybym nie zawsze widział moją rodzinę. Karl Abraham widział to bez sprzeczności. Znaliśmy się już tak dobrze, że niewiele trzeba było powiedzieć. Obiecał odwiedzić mnie tak często, jak to możliwe, jeśli to możliwe.

„Wiesz, że cała moja rodzina mieszka w dolinie Kaczawy. Będą również szczęśliwi, jeśli od czasu do czasu mnie zobaczą. Ponadto ty, ja i Wilhelmine będziecie bardzo za tobą tęsknić ”.

Het hoesten ging na twee weken over, maar niet helemaal en dat baarde mij zorgen. ’s Nachts als ik naar jullie bedden ging, hoorde ik jullie rochelende adem, en hoestten jullie af rn toe lichtjes. De volgende dagen waren jullie niet meer de lollige en plezierige meisjes. Jullie zaten er vaak moe en futloos bij, en klaagden vaak over hoofdpijn en pijn op de borst. Ik vroeg een arts uit Berlijn, en deze onderzocht jullie van top tot teen. Hierna trok hij een ernstig gezicht en zei: ‘De kinderen hebben een lichte longontsteking. Dat op zich is niet zo ernstig. Maar er zijn hier ook aanwijzigen, dat er een ernstigere longziekte op komst is, die zeer besmettelijk is. Ik raad u dringend aan, een longspecialist te raadplegen. De beste woont in Breslau. U kent hem zeker.’

Ik was geschokt. Hoe kon dat met mijn beide normaal zo gezonde meisjes gebeuren? Ik kreeg een vermoeden, en verzocht de arts, ook het meisje in de huismeesterwoning te onderzoeken. Toen hij na een half uur terugkwam, wist hij het zeker. Het meisje had tuberculose in een ver gevorderd en zeer besmettelijk stadium. Ze moest meteen naar het ziekenhuis. Ik beloofde voor alle kosten te betalen.

Twee dagen later reed ik met Marie-Louise en jullie beiden naar Breslau. De verschrikkelijke diagnose werd bevestigd, jullie hadden tuberculose. De man kalmeerde ons echter, in dit stadium kon de zieke nog gestopt worden, en de kans op genezing was zelfs groot. Daarvoor moesten de kinderen zo snel mogelijk naar zuivere berglucht gebracht worden, veel rusten en daar, zo had hij de ervaring minstens een of twee jaar verblijven.

Mij schoten de bergen te binnen, die ik tijdens mijn vele reizen tussen Breslau en Berthelsdorf in de buurt van Hirschberg gezien had. Daarheen wilden we verhuizen. We reden niet meer terug naar Berlijn, maar reden naar Hirschberg. Daar raadde men mij Warmbrunn aan, waar veel goede artsen zouden zijn. Ik bracht Marie-Louise en jullie meisjes onder in een mooi huis aan de rand van het dorp, dichtbij het bos en waar men met een blik van het hele Reuzengebergte kon genieten. Met de huiseigenaar besprak in de aanbouw van een grote veranda op de eerste verdieping, waar jullie overdag in de frisse lucht konden liggen.

Aansluitend reed ik terug naar Berlijn, sprak met Karl Abraham en gaf hem mijn ontslagbrief voor het ministerie. Jullie gezondheid had de absolute voorrang boven alle andere vraagstukken. Ook wilde ik niet van Marie-Louise gescheiden worden. Ik zou geen goed werk meer in Berlijn kunnen leveren, als ik niet altijd mijn familie zou kunnen zien. Dat zag Karl Abraham zonder tegenspraak ook in. We kenden elkaar al zo goed, dat er niet zoveel gezegd moest worden. Hij beloofde me, me zo vaak mogelijk te bezoeken, als maar mogelijk was.

‘Je weet in het Katzbachdal woont mijn hele familie. Die zullen ook blij zijn, als ze mij van tijd tot tijd te zien krijgen. Bovendien, zullen jullie, mij en Wilhelmine ook zeer missen.’