De beschermengel van de Wolfgangsbron

Overdrijven is ook een kunst

Tussen, de den groeiend bij het kruispunt en de kerk, vlakbij de kapel van Sint Wolfgang in het bos bij Kunzendorf kan deze bron gevonden worden. 

Stromend uit  overdekte stenen geeft ze een heleboel verfrissing en versterking. Zijn zuiver, voedzaam en lekker water was bijzonder goed voor degenen die de pelgrimsreis maakten naar het boskerkje van de heilige Wolfgang. Na de moeizame reis leste het velen de dorst  tijdens het gebruiken van een maaltijd. 

Maar het belangrijkst van alles was de genezende kracht van de bron! Zij dankt haar kracht aan de engel, die van tijd tot tijd de bron verfrist. De eerste zieke die het water hierna drinkt, vol van genade, is kort daarna helemaal genezen. Het bewijs hiervoor zijn de  vele krukken en wandelstokken die werden gevonden in de buurt van de bron van de heilige Wolfgang, en, zoals gebruikelijk, achtergelaten door de plotseling genezen zieken. 

Maar  iemand die dronk van het water uit de bron zonder daarbij te eten overleed binnen een half uur.  

Door zich te wassen met het water uit de bron kon de boetedoener zicht ontdoen van zijn zondige “vlekken” en zodoende gereinigd en waardig vertonen op de heilige plek, die zich bevindt in de bossen bij Kunzendorf. 

Latere generaties verbeelden zich een monnik diep in platte bodem van de bron verborgen,  die er als gevolg van een slechte daad is ingesloten. Samen met hem is ingebed in de grond; het kruisbeeld. Slechts drie weeskinderen die geboren op hetzelfde moment  en dat na een periode van precies honderd jaar kunnen het kruisbeeld vinden en op dat moment, is de vloek over de monnik opgeheven.

Nog een andere versie luidt; dat een heks de geneeskrachtige bron verhekst heeft door een handvol betoverde gierst in de bron te werpen. De bron zou zijn geneeskrachtige werking terugkrijgen als er zoveel jaren verstreken zijn als dat de gierst graankorrels had.

 Anioł stróż z źródło Święto Wolfganga

Między, jodło rosnące na skrzyżowaniu i kościoła, w pobliżu kaplicy św Wolfganga w lesie w pobliżu Proszowa  to można znaleźć tego źródło.

Płynący z porośnięty kamieniami  on daje dużo orzeźwienia i wzmocnienia. Jego czysty, pożywne i smaczne wody był szczególnie dobry dla tych, którzy się brali na pielgrzymkę do kapliczka St Wolfganga. Po żmudnej podróży, zgasił wiele pragnienie podczas korzystania  posiłku.

Ale najważniejsze było uzdrawiająca moc źródła! Zawdzięcza swoją siłę od anioła która odświeża od czasu do czasu źródłem. Pierwszy chory, który pije wodę po odświeżania, pełna łaski, jest   wkrótce całkowite zdrowie. Dowodem na to są liczne kule i laski, które zostały znalezione w pobliżu źródła świętej Wolfgang, i, jak zwykle, pozostawione przez nagle uzdrowiony chorych.

Ale ktoś, kto pił wodę ze źródła, bez jedzenia zmarło w ciągu pół godziny.

Ze względu na przemyć z wodą ze źródła, penitent mógł pozbyć swoich grzesznych "plama", a więc oczyszczeni i godne pokazać się w miejscu świętym, który znajduje się w lesie w pobliżu Proszowa.

Późniejsze pokolenia wyobrażanie sobie mnicha głęboko w płaskim dnie studni, która ze względu na zły czyn tam jest zamknięte. Wraz z nim jest pochowany w ziemi, krucyfiks. Tylko trzy sieroty, które urodziły się w tym samym czasie i że po okresie dokładnie sto lat, są w stanie znaleźć krucyfiks i w tym czasie, klątwa na mnicha jest zniesione.

Jeszcze inna wersja jest że czarownica, która urzeczowiła uzdrawiająca źródła przez rzucić garść prosa w żródło. Źródło odzyska swoje działanie lecznicze, gdy przeszedł tyle lat, jaka prosa miała ziarna.

Monument gesneuvelden eerste wereldoorlog

Monument met op de achtergrond het Lorenz huis

In de Eerste Wereldoorlog 14/18 zijn er 14 Blumendorfer als soldaten gesneuveld of vermist.

Voor hen werd er een herdenkingsmonument opgericht langs de school. Bij de onthulling sprak hoofdman bij de artillerie en pastor in Kunzendorf, Dr. Bunzel. 

Helaas is het monument verdwenen, wie weet wat er mee gebeurd is? 

Pomnik poległych I wojny światowej

 W czasie I wojnie światowej 14/18, 14 mężczyźni z Kwieciszowice jako żołnierzy  byli zabity lub zaginiony.

Dla nich postawili pomnik koło szkole. Na inicjacja pomnik mówił kapitan w artylerii i proboszczem w Proszowa, Dr. Bunzel.

Niestety, pomnik zniknął, kto wie, co się z nim stało?

Hun namen, ich nazwisk.

Blumendorf

Paul Tietze

Paul Weichert

Bruno Kueffer

Reinhold Kretschmer

Pauk John

Reinhard Bergmann

Bruno Joppe

Robert Guenther (vermist - zaginiony) 

Gotthardsberg

Ewald Greth

Julius Daniel

Paul Menzel

Reinhard Menzel

Erich Daniel

Gustav Gringmuth  (vermist - zaginiony)

 

Horst Friedrich had geluk

Staand in de bolderkar is Horst Friedrich

Aan het eind van de tweede wereld oorlog, het was febuari 1945 en er lag sneeuw. De zevenjarige Horst Friedrich moest een paar kranten (waarschijnlijk de “Queistal Bote”) rondbrengen. 

Toen hij bij Lorenz aankwam, en zich net tussen de schuur en het huis bevond, hoorde hij van dichtbij twee zware knallen en kwam even later bij kennis, hij was tegen de huisdeur van Lorenz gesmakt. Gelukkig zonder een schrammetje. 

Wat was er gebeurd? Een duitse legerambulance met een groot rood kruis op het dak, was de Weinberg af komen gereden toen zo’n 100 m voor Meisner, twee russische jachtbommenwerpers vanuit Hindorf de ambulance aanvielen en twee bommen dropten. De bommen misten echter hun doel 

Door de luchtdruk van de ontploffende bommen werd de kleine jongen, weggeblazen en tegen de deur geknald. Gelukkig had de schuur hem tegen de bomsplinters beschermd. De ambulancebroeders bleven overigens ook ongedeerd, en waren het veld ingevlucht. 

 Horst Friedrich miał szczęście

Pod koniec drugiej wojny światowej, to był luty 1945 i leżał śniegu. Siedem-letni Horst Friedrich miał podzielić kilka gazetach (prawdopodobnie "Queistal Bote").

Kiedy przybył do Lorenz, i był między stodoły i domu, usłyszał blisko dwóch wybuchy i trochę później wrócił do przytomność, on uderzył na drzwi z Lorenza. Na szczęście, bez rana.

Co się stało? Niemiecka karetka z armia z wielkim czerwonym krzyżem na dachu, jechał na dól od Boża Góra. Kiedy przejeżdża około 100 m od sala Meisnera, dwa rosyjskie szybko bombowców latali od strona Mała Kamienica i zaatakowali pogotowie  i rzucili dwie bomby. Jednak bomby nie trawili ich cel.

Ciśnienie eksplodujących bomb, dmuchali wiał mały chłopiec, i wpadł na drzwi. Na szczęście stodoła chronił go przed drzazgi od bomba. Sanitariusze tez nie byli rany, oni uciekli w pole.

Het schuttersfeest

 

Richard Enge  

Aan het eind van de zomer  tussen de hooi- en graanoogst werden er in Blumendorf de jaarlijkse schuttersfeesten gehouden bij de Steinkretscham in Steinhauser. De officiele naam van de Steinkretscham was overigens 'Urbans Gasthaus', genoemd naar de eigenaar Urban. Het gebouw staat er nog steeds, maar is in een slechte toestand.

Elke burger kon meedoen aan het zogenaamde koningsschieten. De deelnemers mochten om beurten op een houten vogel op een hoge paal schieten. Degene die als eerste de vogel omlaag schoot mocht zich een jaar lang schutterskoning noemen.

Dit feest werd georganiseerd door de militaire vereniging. Deze werd opgericht in 1870 na de duits-franse oorlogen met als doel de bevolking te beschermen. Bijna in elk dorp was wel zo'n vereniging. De leden droegen niet zoals men zou verwachten, allemaal een zelfde uniform, maar droegen het uniform van het krijgsmachtonderdeel waar ze hun diensttijd volbracht hadden.

De laatste voorzitter Richard Enge was bijv. garde-ulaan. Hij droeg het indrukwekkende pruissische blauwe uniform van de garde-ulanen. Tijdens parades reed hij voorop, gezeten op een prachtige schimmel.

Strzelcy

Pod koniec lata między żniwa siano i ziarno był w Kwieciszowice coroczne festiwal strzelenie koło Steinkretscham w Koloni Kwieciszowic. Oficjalna nazwa Steinkretscham był 'Urbans Gasthaus ", nazwany na właściciela Pan Urban. Budynek do dzisiaj stoi, ale jest w złym stanie.

Każdy mieszkaniec mógł uczestniczyć w tzw strzelać, by stać się króla. Uczestnicy mogli na zmianę strzelać na drewnianych ptaków na wysokim słupie. Ten kto pierwszy strzał ptak w dół wolno było wezwać roku króla strzelca.

Festiwal został zorganizowany przez stowarzyszenie wojskowe. Został założony w 1870 roku po wojnie niemiecko-francuskich w celu ochrony ludności. Prawie w każdej wsi było takie stowarzyszenie. Członkowie nie nosił, jak można by się spodziewać, wszystkie ten sam mundur, ale nosił mundur jednostka wojskowa, gdzie spełniła swój pobór do wojska.

Ostatni przewodniczący Richard England  na przykład był ułan. Nosił imponujące pruskiego munduru błękitne ułanów. Podczas parady jechał zawsze pierwszy, siedząc na pięknym białym konie.