Znowu zagrożenie dla Kwieciszowice, Proszowa i Gór Izerski?

Znowu zagrożenie dla Kwieciszowice, Proszowa i Gór Izerski?

 

Jakiś 10 lat temu mieszkańców z Góry Izerski i okolic walczyli przeciw otwieranie kopalnie w Kwieciszowice. Burmistrz Mirsk nie był zadowolone z tego, ale na końcu grał, ze on robi to co mieszkaniowy chcą.

 

Zmian w studium gospodarowanie terenie Mirsku był najlepsze ochronienie dla ludzie z Kwieciszowice i Proszowa. Robili zmian w studium, i ludzie mogą spokojne spać. Według burmistrz......

 

Ale! Co burmistrz teraz mówi do ludzie który chcą kupić dom w Kwieciszowice tam chcą otwierać agroturystka? Czytajcie;

'Szanowna Pani. Zgodnie z umową , że jeszcze w październiku podejmiemy ostateczną decyzję co do transakcji kupna Państwa domu, informujemy, iż rezygnujemy z tej oferty. Robimy to z dużym żalem, jednak do tej decyzji ostatecznie przyczyniła się nasza rozmowa z burmistrzem Jasińskim, który nie pozostawił żadnych złudzeń dotyczących prognoz eksploatacji złóż skalenia Kwieciszowice-Proszowa odkrytych kilkaset metrów od zabudowań. Wcześniejsze starania mieszkańców, o których także i Pani nam mówiła, wstrzymały jedynie wejście inwestora na maksimum kilka lat. To uświadomiło nam, że zamieszkalibyśmy na tykającej bombie zegarowej.  Degradacja najbliższej okolicy jest zatem nieunikniona i żadna strefa ochronna nie uratuje tej miejscowości przed potrzebą eksploatacji tego ogromnego złoża surowca skalnego. Niestety. Życzymy Państwu mimo wszystko znalezienia chętnego nabywcy, szkoda bowiem tak pięknego domu, który nas zauroczył i gdzie poczuliśmy się jak u siebie .Pozdrawiamy serdecznie' Katarzyna i Andrzej N.

Czy burmistrz Mirsk, coś ukrywa? Czy on coś wie co my nie wiemy?

Liefde in Kunzendorf

De Schroterbauer

 

De Schröterbauer was 70 jaar oud, toen in 1941 zijn vrouw Hulda met 50 jaren aan een voedselvergiftiging stierf. Een week later gevolgd door haar zwager de smid Albert Wille. Hulda’s zus Ida Wille had had voor het ingeweckte vlees gewaarschuwd en had er niet veel van gegeten, zij overleefde het. Een jaar later in augustus 1942 stierf ook boer Schröter. Nu was zijn 19 jarige dochter alleen op de boerderij. Haar broer Ernst jr. en Helmut zaten in het leger.

Ernst kreeg kort verlof en zocht in het lager in Friedeberg een ‘gastarbeider’ voor het werk op de boerderij. Roman Musialik was 22 jaar en maakte een goede indruk op Ernst. Op de boerderij in Kunzendorf deed Roman zijn werk naar tevredenheid en Ernst moest na zijn verlof weer terug naar het front.

Roman voelde zich eenzaam en Martha niet minder. Roman was uit zijn in Kromow naar een vreemd land gehaald en veel was voor hem vreemd. Martha had binnen 15 maanden haar ouders verloren en haar jongere broer Helmut sneuvelde in 1943 in Rusland. Het was daarom niet verwonderlijk dat ze naar elkaar toegroeiden. Maar liefdesrelaties met buitenlanders werden in de Nazi tijd zeer streng bestraft.

Toen in mei 1945 de Russen kwamen konden ze eindelijk voor hun liefde uitkomen. Martha was blij in deze moeilijke tijd een beschermer te hebben. Terwijl alle bevrijde Poolse arbeiders met de trein naar huis gingen, bleef Roman bij Martha in Kunzendorf. In 1946 trouwden Roman en Martha in Birngrutz. Ze kregen vier kinderen.


Miłość w Proszowa

Schröterbauer było 70 lat, kiedy jego żona Hulda, w wieku 50 lat, zmarł na zatrucie pokarmowe w 1941 roku. Tydzień później następni umarł jej szwagier kowala Albert Wille. Siostra Hulda, Ida Wille ostrzegła na ta konserwowane mięso ostrzegł i nie jadła dużo, i przeżył. Rok później, w sierpniu 1942 roku, zmarł Schröter. Teraz jego 19-letnia córka była sama na gospodarstwie. Jej braci Ernst i Helmut junior byli w wojsku.

Ernst dostał krótki urlop i szukał w obozu w Mirsk, pomocnik dla pracy w gospodarstwie rolnym. Roman Musialik był 22 lat i zrobił dobre wrażenie na Ernst. Na gospodarstwo w Proszowa, Roman zrobił swoją pracę w sposób zadowalający i Ernst musiał opuścić siostra i wrócić do front..

Roman czuł się samotny i Martha tez. Roman został usunięty ze Kromow do obcym kraju, a wiele było obcy dla niego. Martha w ciągu 15 miesięcy straciła rodziców i jej młodszy brat Helmut zginał w 1943 roku w Rosji. Dziwne to nie było, że zbliżali się. Ale relacje miłości z cudzoziemcami były bardzo surowo karane w hitlerowskim czasie.

Kiedy w maja 1945 r. weszli Rosjanie mogli wreszcie ujawnić swoją miłość. Marta była szczęśliwy w tym trudnym czasie mieć ochronce. Podczas gdy wszystkie wyzwolone polscy pracownicy poszedli do domu pociągiem, Roman zostala z Martą w Proszowa. W 1946 roku ożenili się Roman i Marta w Grudza. Mieli czworo dzieci.

Pastor Johan Gottlieb Dressler

De kerk in Giehren lub Gierczyn

 

Johan Gottlieb Dreßler werd geboren op 7 februari 1730 in Blumendorf. Zijn vader Johan Heinrich was een molenbouwer, die zijn brood verdiende door het bouwen van molens en ander timmerwerk. Zijn moeder heette Anna Regina Kriieck en kwam uit Hirschberg. 

Johann Gottlieb kwam als een zeer zwak kind ter wereld, omdat zijn moeder ziek was tijdens de zwangerschap en tijdens zijn geboorte hoge koorts had.  Men verwachtte dat hij niet lang zou leven. Toen hij 9 was nam inspekteur Kahl, waar zijn moeder ooit gewerkt had, hem mee naar de  Hirschberger school, die hij snel doorliep, vol goede voornemens. 

Na Pasen 1751 gaat hij naar Halle om godsdienst te studeren, ondersteunt door het Magistraat en het Kunzendorfer Legaat. Hij hield het daar drie jaar vol zonder aanspraak te hoeven maken op onderdak of ondersteuning van het wezenhuis. Er werd hem daar een grootse toekomst voorspeld. 

Maar in mei 1754 komt hij naar Sliezie terug omdat zijn vader dat verlangt, en hij gaat de kinderen onderwijzen van pastor Järkschy en kamer–ambtsman Senfftlebens in Bunzlau. In 1761 keert hij vanwege zijn zwakke gezondheid terug naar Blumendorf en neemt het onderwijzen van de kinderen over van Pastor Künzel uit Kunzendorf. Door de goede verzorging van zijn arts en van zijn moeder, wordt hij weer gezond. 

Op 6 november 1762 wordt hij benoemd tot tweede pastor in Giehren. Vervolgens trouwt hij 17 mei 1763 met Johanna Elisabeth de oudste dochter van de eerder genoemde Melchior Senfftlebens. Als in 1765 de eerste pastor van Giehren de heer Frieses sterft wordt hij de enige pastor van Giehren en neemt de hele last van het runnen van een parochie op zich. Ook bouwt hij nog een nieuwe massieve kerk die hij in 1767 inweidt.  Het echtpaar Dreßler kreeg vier kinderen waarvan er twee in leven bleven; Johan Gottlieb geb. 10 aug. 1768 en Johan Christian Friedrich geb. 6 juli 1772. Pastor Dreßler sterft 9 maart 1781 als een trouwe knecht van God. Zijn vrouw Johanna Elisabeth volgt hem in de eeuwigheid in april 1782  

 Pastor Johan Gottlieb Dressler

Johan Gottlieb Dreßler urodził się 7 lutego 1730 w Kwieciszowice. Jego ojciec Johan Heinrich był młynarz, który zarabiał na życie budować młynach i stolarka innych. Jego matką była Anna Regina Kriieck i pochodziła z Jelenia Góra.

Johann Gottlieb przyszedł na świat jako bardzo słabego dziecka, ponieważ jego matka była chora w czasie ciąży i na urodzeniu miała wysoką gorączkę. Spodziewano się, że Johan nie będzie długo żył. Gdy miał 9 lat inspektor Kahl, gdzie jego matka kiedyś pracował, wziął go do szkoły w Jelenia Góra, który on szybko skończył, pełen dobrych intencji.

Po Wielkanocy 1751 wyjechał do Halle na studia, wspierane przez magistratura i legat Kunzendorfski. On tam trzymał się przez trzy pełne lata bez konieczności pytać o schronienia i wsparcie przez sierociniec. Tam powiedzieli że jego czeka wielką przyszłość.

Ale maja 1754 wrócił do Sląsk ponieważ jego ojciec tak chciał, i on zaczynał uczyć dzieci od pastora Järkschy  i od urzędnik Senfftlebens w Bolesławiec. W 1761 roku wrócił z powodu jego złego stanu zdrowia z powrotem do Kwieciszowic i zajmuje nauczanie dzieci o pastora Künzel w Proszowa. Odpowiednia dbałość o jego lekarza i jego matka, on wrócił do norma i był całkowicie zdrowie.

W dniu 6 listopada 1762 r. został powołany na drugą pastora w Gierczyn. Potem ożenił się 17 maja 1763 z Johanny Elżbiety najstarszej córki z urzędnik Melchior Senfftlebens. Kiedy w 1765 roku pierwszy proboszcz Gierczyn pana Frieses umiera on zostaje jako jedyna pastor w Gierczyna i bierze cały ciężar prowadzenia parafii na sobie. On również buduje ogromny nowy kościół poświęcone w 1767 roku. Małżeństwo Dressler miała czworo dzieci, z których dwóch przeżyło; Johan Gottlieb urodzone 10 sierpnia 1768, i Johan Christian Friedrich urodzone 06 lipca 1772. Pastor Dreßler zmarł 09 marca 1781 jako wiernego sługi Bożego. Jego żona Johanna Elisabeth podąża za nim do wieczności w kwietniu 1782.

Reinhold Tietze

geschilderde ansichtkaart vanaf het lagere deel van Blumendorf

 

Reinhold Tietze is in de leeftijd van 19 jaar gestorven op 12.10.1942 op de hoofdverbandplaats in Sechino (Rusland) als berijder in het fiets eskadron ‘snelle verbinding’ 118.

Hij was geboren als derde kind van de metselaar Adolf Tietze en zijn vrouw Ida op 9.9.1923 in Blumendorf. Hij had 2 broers, Gustav en Ernst, en 2 zussen Frieda en Anna.

Zijn vader was een harde werker, maar had ook veel voor zichzelf nodig. De lange winter in het gebergte, bracht veel werkeloosheid met zich mee. Daarom was het de moeder, die de familie er doorheen moest helpen. Bij de nonnen opgegroeid, had ze het borduren geleerd. Zo borduurde ze o.a. de monogrammen bij de boeren in het wasgoed. Ze kwam uit Klein Aupa, aan de Boheemse kant van het Reuzengebergte en had veel heimwee naar het op 1000m hoogte gelegen plaatsje. Eens per jaar nam ze haar tweede jongen, de stille Reinhold en wandelde met hem over de bergen naar thuis in Klein Aupa.

In het begin van de dertiger jaren stierf de moeder. De drie jongens werden ondergebracht bij diverse boeren in de omgeving, en verdienden quasi hun eigen brood. Zo kwam de oudere broer Gustav bij boer Pohl in Hindorf. Hij vertelde:’s morgens was ik op school en ‘s middags werkte ik op de boerderij. Nadat ze van school waren bleven ze in de landbouw werkzaam. 

In 1941 werd Reinhold opgeroepen om in de Wehrmacht te dienen. Met zijn eskadron kwam hij in het Oosfront in de noordelijke sector terecht. Op 12 oktober 1942 raakte hij gewond in Stariga bij Staraja Russia, in de buurt van het Ilmenmeer. Hij overleed aan zijn verwondingen in Sechino.

Reinhold Tietze

Reinhold Tietze w wieku 19 lat, zmarł 12.10.1942 na stacji przebieralni w Sechino (Rosja), jako jeździec na rower eskadry 118 "szybko połączenie" rower eskadry.

Urodził się jako trzeciego dziecka z murarz Adolfa Tietze i jego żona Ida dnia 09.09.1923 w Kwieciszowice. Miał dwóch braci, Gustav i Ernst, i dwie siostry Anna i Frieda.

Jego ojciec był bardzo pracowity, ale też dużo było potrzebne. Długa zima w górach, przynosił dużo bezrobocia. W związku z tym, że to matka, która miała pomóc rodzinie poprzez ten trudne okres. Ona dorosła u zakonnice, i tam nauczyła haft. Obejmują one haftowanie monogramy w pościele rolników. Pochodziła z Klein Aupa, po czeskiej stronie Karkonoszy i miał dużo tęsknota dla miejscowości położonej na wysokości 1000 m npm. Raz w roku wzięła drugi chłopiec, chicho Reinhold i chodził z nim po górach do domu w Klein Aupa.

Na początku lat trzydziestych, matka zmarła. Trzej chłopcy zostały umieszczone w różnych rolników w okolicy, i prawie zdobyli swój własny chleb. Jako starszy brat Gustav przyszedł do gospodarstwa Pohl w Mała Kamienica. Powiedział: "Rano byłem w szkole i po południe pracowałem w gospodarstwie''. Po skończenie szkoły pracowali dalszej w rolnictwie.

W 1941 roku Reinhold powołany do służby. W Wehrmachcie. Z jego eskadry wszedł do front na wschodu w sektorze północnym. 12 października 1942 r. został ranny w Stariga w Staraya Rosji, w pobliżu jeziora Ilmen. Zmarł z powodu odniesionych ran w Sieczin

Louis

Louis, een intelligente, jonge krijgsgevangene uit Zuid Frankrijk werd als landarbeider ingedeeld bij Helene Greth uit Gotthardsberg. 

Erich Greth was opgeroepen als soldaat. Het echtpaar had drie kinderen; allemaal meisjes. Louis had een beetje verstand van landbouw en werkte goed. Lene had gevoel voor humor en zorgde altijd voor een goede stemming. Aan slagvaardigheid ontbrak het haar ook niet. De Fransman kon tevreden zijn met zijn jonge bazin. 

Het duurde nog geen jaar of de Duitse bewaker van de krijgsgevangenen verloor zijn sowieso rustige baan. De krijgsgevangenen konden nu opzichzelf oppassen. 

Als er in de winter een sneeuwstorm huilde, kon men hen slecht, terug naar hun lager in Blumendorf laten lopen. Waarom ook? Bij Lene was plaats genoeg! 

In Juli 1944 baarde Lene een vierde dochter; Edith.  Geamuseerd stelden de buren na enkele maanden vast, dat het donkere meisje goed in Zuid Frankrijk zou passen....   Maar niemand sprak hier openlijk over. Dat kon namelijk gevaarlijk worden; relaties tussen Duitsers en krijgsgevangenen waren verboden en werden zwaar bestraft. 

Toen de oorlog afgelopen was nam Louis afscheid van zijn “bazin” en haar vier dochters. Erich kwam gauw genoeg naar huis en in juli 1946, moest de hele familie weg uit hun thuisland. Op deze barre tocht, raakt Lene gewond aan haar hoofd bij een roofoverval. Het litteken op haar voorhoofd is altijd gebleven. Uiteindelijk kwamen de Greths terecht in de buurt van Hamm, waar hun kinderen vandaag de dag nog wonen.     

Louis

  

Louis, inteligentny, młody więzień z południowej Francji został sklasyfikowany jako łania u Helene Greth na Boża Góra.

Erich Greth został powołany jako żołnierz. Para miała troje dzieci, wszystkie dziewczyny. Louis miał trochę wiedza o rolnictwa i pracował dobrze. Lene miała poczucie humoru i zawsze robiła dobrym nastroju. Wiedziała też, jak radzić sobie. Francuz mógłby być zadowolony z jego młodej szefowa.

Jeszcze nie mineło rok i strażnik niemieckiego jeńca wojennego stracił jego w ogóle spokojne pracę. Jeniec wojenny może sam uważać na siebie.

Uważali, kiedy w zima była sztorm śnieżne, nie było dobry pomysł że oni wrócili piechoty do ich 'więzienie' na dole w Kwieciszowice. I po co? Dlaczego? U Lene była  wystarczające miejsce!

W lipcu 1944 Lene urodziła czwartą córkę, Edith. Rozbawiony sąsiadów,po kilku miesiącach, uważali że ciemnowłosa dziewczyna pasowałby dobrze w południowej Francji .... Ale nikt nie mówił o to publiczny. To był bardzo niebezpieczne, relacja między Niemcami i jeńca wojennego były zakazane i surowo karane.

Kiedy wojna się skończyła Louis pożegnał jego "szefowa" i jej cztery córki. Erich wrócił w miare szybko do domu,  i w lipcu 1946 roku całą rodzinę musiała opuścić ojczyzny. Na ta wyczerpująca podróż, Lene została ranny w głowę w czasie napadu. Blizna na czole zawsze pozostał. Na końcu Greths lądowali w pobliżu Hamm, gdzie ich dzieci jeszcze dziś mieszkają.

De gedenksteen voor Menzel in Rabishau

 



Aan de straatkant tussen Rabishau en Birngrutz, ongeveer 200 m voor men uit het bos, vanuit Rabishau in het vrije veld komt, staat een gedenksteen met de volgende tekst:

‘Hier vond de dood, door een stille moordenaarshand, de handelsman Menzel uit Birngrutz.’

„Am 28. Januar 1882 früh in der 6. Stunde starb hier durch Mörderhand bei einem Gang zum Bahnhofe der Butterhändler Franz Menzel aus Birngrütz im Alter von 55 Jahren. Dieses Denkmal errichtete seine tieftrauernde Gattin Josepha Menzel geb.Kluge und die trauernde Tochter Karoline Menzel“.
 

Het volgende is er gebeurd. Menzel wilde op de dag van de moord met de trein naar Hirschberg. Bij de rechtbank in Hirschberg was een rechtszaak waar Menzel als hoofdgetuige moest verschijnen waarbij hij tegen twee mannen moest getuigen, die iets tegen de wet gedaan hadden.

De twee mannen hadden besloten om de hoofdgetuige uit de weg te ruimen. Om op tijd bij de rechtbank te verschijnen, moesten zowel Menzel als de twee verdachten met de eerste trein naar Hirschberg rijden. In die tijd bestond halte Blumendorf noch niet. Ze konden dus in Rabishau of Alt Kemnitz opstappen.

Maar de twee mannen wisten niet waar Menzel zou opstappen, en daarom splitsten de mannen zich, zodat een van hen in het bos van Rabishau Menzel opwachtte, en de andere in Alt Kemnitz op Menzel wachtte, om hem in de rug aan te vallen. Menzel was van plan om vanuit Rabishau te vertrekken. Zijn tegenstander overviel hem, waar nu de steen staat.

Na de moord, vertrok de dader snel om van het station Rabishau naar Hirschberg te rijden, de andere state in Alt Kemnitz op de trein.

In Hirschberg verscheen er nu geen hoofdgetuige, en dit maakte de mannen meteen verdacht en ze werden meteen gearresteerd. De moordenaar werd later geexcecuteerd, zijn handlanger heeft zich in de gevangenis opgehangen.

Pomnik dla Menzel w Rebiszow

Od strony ulicy między Rębiszów i Grudza, około 200 m przed koniec lasu od stronę Rębiszów, stoi pamiątkowy kamień z następującym tekstem:

"Tu został zabity przez cichej ręka zabójcy, handlarz Menzel z Grudza".

" 28. styczniu 1882 o 6 rano, umarł tu przez ręka morderstwa, kiedy on poszło do stacja kolejowa, handlarz w masło Franz Menzel z Grudza, w wiek 55 lat. Pomnik postała jego bardzo smutna zona Josepha Menzel urodzone Kluge i jej córka, smutny Karoline Menzel ".

Co się stało. Menzel w dniu morderstwa chciał jechać pociągiem do Jelenia Góra. U sąd w Jelenia Góra gdzie Menzel miał się pojawić jako kluczowym świadkiem przeciw dwóch mężczyzn, który robili coś niezgodnie z prawo.

Tej dwaj mężczyźni decydowali żeby eliminować świadkowie. Aby być na czas w sądzie w czasie mieli zarówno Menzel jak dwóch podejrzanych z pierwszym pociągiem jechać do Jeleni. W tym czasie nie było jeszcze stacja Kwieciszowice. Więc mogli wziąć pociąg w Rębiszów lub Stara Kamienica.

Ale obaj nie wiedzieli, gdzie Menzel będzie wziąć pociąg, i dlatego mężczyźni rozstali się tak, że jeden z nich czekał na Menzel w lesie kolo Rębiszów, a drugi w Stara Kamienica aby napadać go. Menzel planował jechać od Rębiszów. Jego przeciwnik zamordował go, tam gdzie teraz stoi kamień.

Po zabójstwie, morderca szybko wyjechał z dworca w Rębiszowie, aby jechać do Jelenia Gora, drugiego dołączył się w Stara Kamienica..

W Jeleni teraz nie pojawił się żaden kluczowym świadkiem, i to sprawiło, że mężczyźni byli natychmiast podejrzane i zostali aresztowani natychmiast. Zabójca później było egzekwowane jego wspólnik powiesił się w więzieniu.

 

 

De beschermengel van de Wolfgangsbron

Overdrijven is ook een kunst

Tussen, de den groeiend bij het kruispunt en de kerk, vlakbij de kapel van Sint Wolfgang in het bos bij Kunzendorf kan deze bron gevonden worden. 

Stromend uit  overdekte stenen geeft ze een heleboel verfrissing en versterking. Zijn zuiver, voedzaam en lekker water was bijzonder goed voor degenen die de pelgrimsreis maakten naar het boskerkje van de heilige Wolfgang. Na de moeizame reis leste het velen de dorst  tijdens het gebruiken van een maaltijd. 

Maar het belangrijkst van alles was de genezende kracht van de bron! Zij dankt haar kracht aan de engel, die van tijd tot tijd de bron verfrist. De eerste zieke die het water hierna drinkt, vol van genade, is kort daarna helemaal genezen. Het bewijs hiervoor zijn de  vele krukken en wandelstokken die werden gevonden in de buurt van de bron van de heilige Wolfgang, en, zoals gebruikelijk, achtergelaten door de plotseling genezen zieken. 

Maar  iemand die dronk van het water uit de bron zonder daarbij te eten overleed binnen een half uur.  

Door zich te wassen met het water uit de bron kon de boetedoener zicht ontdoen van zijn zondige “vlekken” en zodoende gereinigd en waardig vertonen op de heilige plek, die zich bevindt in de bossen bij Kunzendorf. 

Latere generaties verbeelden zich een monnik diep in platte bodem van de bron verborgen,  die er als gevolg van een slechte daad is ingesloten. Samen met hem is ingebed in de grond; het kruisbeeld. Slechts drie weeskinderen die geboren op hetzelfde moment  en dat na een periode van precies honderd jaar kunnen het kruisbeeld vinden en op dat moment, is de vloek over de monnik opgeheven.

Nog een andere versie luidt; dat een heks de geneeskrachtige bron verhekst heeft door een handvol betoverde gierst in de bron te werpen. De bron zou zijn geneeskrachtige werking terugkrijgen als er zoveel jaren verstreken zijn als dat de gierst graankorrels had.

 Anioł stróż z źródło Święto Wolfganga

Między, jodło rosnące na skrzyżowaniu i kościoła, w pobliżu kaplicy św Wolfganga w lesie w pobliżu Proszowa  to można znaleźć tego źródło.

Płynący z porośnięty kamieniami  on daje dużo orzeźwienia i wzmocnienia. Jego czysty, pożywne i smaczne wody był szczególnie dobry dla tych, którzy się brali na pielgrzymkę do kapliczka St Wolfganga. Po żmudnej podróży, zgasił wiele pragnienie podczas korzystania  posiłku.

Ale najważniejsze było uzdrawiająca moc źródła! Zawdzięcza swoją siłę od anioła która odświeża od czasu do czasu źródłem. Pierwszy chory, który pije wodę po odświeżania, pełna łaski, jest   wkrótce całkowite zdrowie. Dowodem na to są liczne kule i laski, które zostały znalezione w pobliżu źródła świętej Wolfgang, i, jak zwykle, pozostawione przez nagle uzdrowiony chorych.

Ale ktoś, kto pił wodę ze źródła, bez jedzenia zmarło w ciągu pół godziny.

Ze względu na przemyć z wodą ze źródła, penitent mógł pozbyć swoich grzesznych "plama", a więc oczyszczeni i godne pokazać się w miejscu świętym, który znajduje się w lesie w pobliżu Proszowa.

Późniejsze pokolenia wyobrażanie sobie mnicha głęboko w płaskim dnie studni, która ze względu na zły czyn tam jest zamknięte. Wraz z nim jest pochowany w ziemi, krucyfiks. Tylko trzy sieroty, które urodziły się w tym samym czasie i że po okresie dokładnie sto lat, są w stanie znaleźć krucyfiks i w tym czasie, klątwa na mnicha jest zniesione.

Jeszcze inna wersja jest że czarownica, która urzeczowiła uzdrawiająca źródła przez rzucić garść prosa w żródło. Źródło odzyska swoje działanie lecznicze, gdy przeszedł tyle lat, jaka prosa miała ziarna.