Magdalena z Blumendorf 60

"Leżeć nieruchomo, tak że rany w plecach nie znowu zaczyna krwawić. Ja ci zaraz daje cos do picie. Nie miałeś nic, ostatnie dwa dni." Miała jar przy niej i wzięła łyk z tego. Potem pochylił się nade mną, przycisnęła usta do ust i przycisnął z jej języku trochę moje wargi otwarty i puściła pyszne bulionu mięsnego z jej ust powoli w mojego. To powtarza ona kilka razy, i oba szybko nauczyliśmy się tej metody. "Teraz śpi znowu chwila," powiedziała do mnie. Dopiero teraz zauważyłem, że byłem przywiązany do podłogi z wieloma paskami, z pewnością, aby się nie ruszać w moim śnie. Zamknąłem oczy wdzięczne i zasnąłem wystarczająco szybko.

Dwa dni tak otrzymałem bulionu mięsnego z ust dziewczyny, i stałem się silniejszy.Trzeci dzień włożyła mi małe kawałki kurczaka w ustach, który mogę żuć, bez ruszać się. Rozmawialiśmy trochę w pierwszy dzień. Pierwszą rzecz ona wyjaśniła mi była dlaczego mój pobyt jest w stodole. Powiedziała, że mieszka  sama i zawsze musi się bać, że motłoch pchają do jej dom. Ona umie się całkiem dobrze bronić, ale ja była całkowicie bezbronna. W starej stodole, nikt by mnie znaleźć. Wtedy ona powiedziała mi, że postawiła miska między moje nogi i położyła tam mój ogonek. Jeśli czuję potrzebę, mogę po prostu puścić siusiu. Ona będzie troszczyć o reszta.
 
‘Blijf heel stil liggen, zodat de wond in je rug niet weer begint te bloeden. Ik zal je zo meteen iets te drinken geven. Je hebt al twee dagen niets meer binnen gekregen.’ Ze had een kruik langs haar staan en nam hieruit een slok. Vervolgens boog ze zich over mij heen, drukte haar lippen op mijn mond en drukte met haar tong mijn lippen een beetje uit elkaar en liet een heerlijk smakende vleesbouillon uit haar mond heel langzaam in de mijne lopen. Dit herhaalde ze nog meerdere malen, en beide leerden we snel deze werkwijze. ‘Slaap nu maar weer een tijdje’ zei ze tegen mij. Ik merkte nu pas, dat ik met meerdere riemen aan de vloer vast gebonden was, zeker, om me in mijn slaap niet te kunnen bewegen. Ik sloot dankbaar de ogen en sliep ook gauw genoeg in.

Twee dagen heb ik zo van vleesbouillon uit een meisjesmond mogen genieten, en werd steeds sterker. De derde dag stak ze me kleine stukjes kippenvlees in mijn mond, die ik kauwen kon, zonder te bewegen. We hadden ook de eerste dag al wat met elkaar gesproken. Het eerste wat ze me uitlegde, was mijn verblijf in de schuur. Ze zei, dat ze alleen woonde, en steeds weer bang moest zijn dat gespuis haar huis wilde binnendringen. Zij kon zichzelf dan wel best goed verdedigen, maar ik was helemaal weerloos. In de oude schuur zou niemand me zoeken. Vervolgens zei ze me, dat ze een schaal tussen mijn benen had gezet en mijn geslachtsdeel erin gelegd. Als ik de behoefte had, hoefde ik het maar eenvoudig weg te laten lopen. Zij zou voor het verdere zorgen.

 

Magdalena 59

ogród szkolne

 

Kiedy byłem w pobliżu Jelenia Góra, chciałbym jechać do rodzina Kachel, ale nie mogłem się zdecydować. Miałem wrażenie, że wtedy zdradziłem Magdalena i liczyłem jej już do umarłych. Więc pojechałem z powrotem. Kiedy wyjechałem z drodze powrotnej, na droga handlowy, szukać Magdaleny w jakiś odległej wsi, trafiło mnie nagle strzałę w plecy z zasadzka. Rozbójnik musiała mnie widzieć i myślec, że był w stanie mnie ograbić. Dałem mój koń klapsa, i on pogalopował. Strzałka odbiła się przy każdym kroku konie w górę iw dół, i tak bólalo okropny, ale nie byłem w stanie go wyciągnąć. Po jakiś czas koń zaczynał chodzić wolniej. Potem poszło mnie lepiej. Kiedy przyjechałem do wsi, ledwo mogłem dotrzeć do pierwszego domu. Na moje wolanie, dziewczyna wyszła z domu, i pomogła mi zsiąść z konia. W jedno szarpnięcia wyciągała strzałkę w moja plecach, jakby ona to co dzień. Potem zauważyłem tylko, że z każdym oddechem, krew pływał z moimi plecami, i straciłem przytomność.

Oprzytomniałem się leżącego na skórowy kocu w stodole. Była noc, byłem sam. Mój klatka piersiowej i pleców bardzo bolały, pachniało na starym słomy i siana. Gdzieś słyszałem parskanie koni. Musiałem leżeć tak przez długi czas, a potem prawdopodobnie zasnąłem ponownie. Zauważyłem nagle, że byłem nacierane na twarze z chustka zimnej wody, i otworzyłem oczy. Dziewczyna pochyliła się nade mną i śmiał się przyjaźnie.

 

Toen ik vlakbij Hirschberg was, zou ik graag naar de familie Kachel gereden zijn, maar ik kon niet beslissen. Ik had het gevoel, dat ik Magdalena daar mee zou opgeven, en tot de doden tellen. Zo reed ik weer terug. Toen ik onderweg op de terugweg, van de handelsroute afweek, om in een afgelegen dorp naar Magdalena te zoeken, trof me plotsklaps, vanuit een hinderlaag een pijl in de rug. Een struikrover moest me gezien hebben, en dacht me buit afhandig te kunnen maken. Ik gaf mijn paard een klap, en het galoppeerde er vandoor. De pijl wipte bij elke stap op en neer, en deed veel pijn, ik kon er echter niet bij om hem eruit te trekken. Na een tijdje liep ik het paard langzamer lopen. Dan ging het mij beter. Toen ik bij het dorp kwam, kon ik nog net het eerste huis bereiken. Op mijn roepen kwam een meisje naar buiten, dat me bij het afstijgen hielp. Ze trok met één ruk de pijl uit mijn rug, alsof het een bezigheid was, die ze elke dag deed. Daarna merkte ik alleen nog, dat bij elke ademhaling, bloed uit mijn rug schoot, en ik verloor het bewustzijn.

Ik kwam weer bij, liggend op een leren deken in een schuur. Het was nacht, ik was alleen. Mijn borst en rug deden veel pijn, het rook naar oud stro en hooi. Ergens hoorde ik een paard snuiven. Ik moet zo een lange tijd gelegen hebben, en ben daarna waarschijnlijk weer ingeslapen. Ik merkte plotseling, dat met een lap koel water over mijn gezicht gewreven werd, en opende mijn ogen. Het meisje boog zich over mij, en lachte me vriendelijk toe.





Magdalena z Kwieciszowice 58

Zittau, 13 czerwca 1426

Wczoraj wróciłem do Zittau. Cztery tygodnie temu, nie mogłem już wytrzymać. Nie było zbyt wiele praca, bo cały handel jest na ostatnich nogach, ze względu na napadów Husytow. Na wiosną był całą armię z nich, ponad 400 zawodników przed Zittau, i zniszczeli wszystkich przedmieścia. Mieszkańcy udało jeszcze uciekać stamtąd za murami miasta, bo ostrzegali nas w czasie o ich atak. Również w naszym domu byli wielu uciekinierów przypisane i są nawet teraz, pozostają tam, bo ich domy zostały zniszczone. Nasza dom handlowe wygląda bardziej jak gospodarstwo, gdzie kilka panów sądzą. Jest chaos. Stary porządek już nie ma.

Dzięki Bógu armia Husytów odszedł, ale spowodował też ogromne szkody w obszarze Zittau. Ojciec stara się pomagać naszym dzierżawcy, aby mogli siać po raz drugi. Inaczej musimy się bać możemy obawiać się głodu tej zimy.

I znowu pojechałem kierunek Jelenia Góra i pytałem o, i szukałem Magdalena we wszystkich wioskach i karczmy. "Głuchonieme dziewczyna powinna  bardzo rzucać w oczy", myslalem i miałem nadzieję, że znajdę jakiś trop od nią. Ale wszystko było na próżno. W Kwieciszowice nikt jej nie widział. Wiele, który pytałem o nią, ale nikt nie mógł sobie przypomnieć, głuchonieme dziewczyny. Ona naprawdę tylko była znane u sługi furmani w karczma poprzez  jej tańce wieczorowe. Także karczmarz najpierw zaprzeczył , kiedy zapytałem go o głuchonieme dziewczyny. Dopiero wtedy, gdy powiedziałem mu całą moją historię, przyznał, że Magdalena żyła bez nazwy u niego. Była dzieckiem która miała około trzech lat i była pozostawione przez wozem handlowe, i nikt nie zadał sobie trudu troszczyć się o ją. Ona była zadowolony, że mogła spać koło ognisko. Kiedy zniknęła rok temu, też nikt nie zauważył.

 

 

Zittau, 13 juni 1426 

Gisteren ben ik weer in Zittau aangekomen. Vier weken geleden hield ik het niet meer uit. Er was in het handelshuis niet veel werk, want de hele handel ligt op zijn gat vanwege de Hussitenovervallen. In het voorjaar was een heel leger van hen met meer als 400 ruiters voor Zittau, en heeft de voorsteden verwoest. De bevolking kon van daar nog achter de stadsmuren vluchten, want we werden op tijd over hun opmars gewaarschuwd. Ook in ons huis waren veel vluchtenden ondergebracht, en zijn daar ook nu nog gebleven, omdat hun huizen verwoest zijn. Onze handelshof lijkt meer op een boerenhof, waarop meerdere heren het voor het zeggen hebben. Het is een chaos. De oude orde is weg.

 

Het Hussitenleger is God zei dank vertrokken, maar heeft ook in de omgeving van Zittau grote schade aangericht. Vader probeert bij onze pachters te helpen, zodat ze nog een tweede keer kunnen zaaien. Anders moeten we bang zijn voor een hongersnood deze winter.

 

Ik ben weer richting Hirschberg gereden en heb in alle dorpen en herbergen naar Magdalena gezocht en gevraagd. ‘Een doofstom meisje moet toch bijzonder goed opvallen’, bedacht ik mij, en hoop steeds op het één of andere spoor. Maar alles was tevergeefs. Ook in Blumendorf had niemand haar gezien. Vele, die ik naar haar vroeg, konden zich überhaupt niet aan een stom meisje herinneren. Ze moet daar werkelijk alleen de voerknechten in de herberg, door haar avondlijke dansen bekend geweest zijn. Ook de waard ontkende eerst, toen ik hem naar een stom meisje vroeg. Pas toen ik hem mijn hele verhaal vertelde, gaf hij toe, dat Magdalena zonder naam bij hem geleefd had. Ze was als kind van ongeveer drie jaar door een voerwagen bij hem achtergelaten, en niemand had zich om haar bekommerd. Ze was tevreden geweest, om bij de vuurplaats te kunnen slapen. Toen ze een jaar geleden verdween, had dat ook niemand gemerkt.



Magdalena 57

Peter von Maxen, który był obecny na tej sesji Rady, odpowiedział mi później, słowo w słowo, ale dodał, że strach w radzie dla księdza Ignacego był bardzo duże, i że bał się, że jeszcze będzie bardziej gorzej. Ludzie tacy jak mój ojciec, który publiczny powiedzą ich opinie na temat ludzi z niebezpiecznego charakteru, spotkać się bardzo rzadkie i łatwo ich zranić. Teraz bardzo ja się martwi o mojego ojca i mojej matki. Od pory że Magdalena tu nie ma, jest mi wszystko jedno, co dalej będzie w moim życiu. Jednak nie mogę moje życzę marnować, bo wciąż mam nadzieję, że będę ją odnaleźć.

Sebastian przyznał się, że on poinformował pod presją księdza Ignacego o szczegółów na temat Magdalena. On nie był świadomy tego, że księdza chciał wykorzystać te dane. Był przerażony, gdy usłyszał o protokół i o zniknięcia Magdalena. Zarzucił  księdza również, jak mógł popełnić związać taki zachowanie z jego chrześcijańskiej wiary. Tylko odpowiedział; "Co jest robione dla papieża, nowicjusz, to jest dobrze zrobione. Cum finis est licitus,  media sunt etiam licita! Pierwsza rzecz, musisz sam startować, nowicjusz, reszta potem będzie z sam siebie następować. Zobaczysz, nowicjusz, kiedy ludzie tutaj rozumieją, jak ja działam, oni będą mi dać dużo materiału. Strach za to, nowicjusz, będzie zagubiona owca pędzić ponownie z powrotem do kościoła."

Sebastian rozważa opuszczeniu klasztoru jeszcze przez jego złożenie przysięga kapłańska. Z takimi ludźmi, on nie chce nic mieć do czynienia.

Peter von Maxen, die bij de zitting van de raad aanwezig was, heeft dit mij later woordelijk verteld, maar daar nog aan toegevoegd, dat de angst in de raad voor pater Ignatius toch heel groot was, en dat hij nog meer erger vreesde. Mensen als mijn vader, die hun mening over mensen met een gevaarlijk karakter openlijk zeggen, zijn zeer zeldzaam en zeer kwetsbaar. Ik maak me nu grote zorgen om mijn vader, en om mijn moeder. Sinds Magdalena hier niet meer is, is het mij om het even, wat er van mijn leven terecht komt. Ik kan het echter niet weggooien, want ik heb nog steeds hoop, dat ik haar weer vind.

Sebastian heeft tegenover mij toegegeven, dat hij onder dwang van pater Ignatius, hem de details over Magdalena verteld heeft. Hij was zich er niet van bewust geweest, waarvoor hij deze gegevens gebruiken zou. Hij was ontzet geweest, toen hij over het protocol en het verdwijnen van Magdalena hoorde. Hij zou de pater ook verwijten hebben gemaakt, hoe hij zulk gedrag met zijn christelijke geloof kon verbinden. Deze had slechts geantwoord; ‘ Wat voor de paus gedaan wordt novice, dat is goed gedaan. Cum finis est licitus, etiam media sunt licita! De eerste zaak moet je zelf in beweging brengen, novice, de rest volgt dan vanzelf. Je zal zien, novice, als de mensen hier eenmaal begrepen hebben, hoe ik te werk ga, dan zullen ze mij veel materiaal leveren. De angst daarvoor, novice, zal de verloren schaapjes weer in de kerk terug drijven.’

Sebastian overweegt, het klooster nog voor zijn priestereed te verlaten. Met zulke mensen wil hij niets van doen hebben.

Magdalena z Kwieciszowice 56

pranie leży w ogród szkoła (koło 1936)

15 lutego 1426
Ojciec znowu jest w Zittau. On ukończył mediacji między barona rozbójnika w zamek Birkenstein i miasta Görlitz z sukcesem. Więźniowie mogli wrócić zdrowy do swoich rodzin.

Ale gdy usłyszał, co się stało podczas jego nieobecności w Zittau i z Magdalena, poszedł prosto do burmistrza i zwołać następnego dnia pilne posiedzenie Rady, tak jak jest jego prawa jako sędzia miasta. Na posiedzeniu Rady, powiedział Radnych o postępie spraw dotyczących przymusowego postawienie dziewica w klasztorze i podpisania odczytane protokołu. Panowie słyszeli przez pogłoski o tym, ale nie chcieli wierzyć, że to prawda. Ojciec międzyczasie zawołał ten żołnierz miasto jako świadek. Który stwierdził, że rzeczywiście on na rozkaz Ojca Ignacego zabrał naszą dziewicę do klasztoru. On w tego sprawa nie widział żaden winy, ponieważ on twierzdił, że Duchowny, który przeczesz był, było tak samo wart jak Panowie tutaj. Wtedy sędziowie wybuchnęli  w śmiechem. Ojciec jeszcze raz wyjaśniła nielegalność działanie Ojca Ignacego. Przedstawiciel klasztoru, w radzie miasta, powiedział po czytanie protokołu , że nie mógł ani zaprzeczać ani potwierdzić protokół, on chciał pierw na ten temat naradzić z przeorem klasztoru. Jeden Radnych miasta przypomniał jednak, że trzeba było być bardzo ostrożnym z Panów rady biskupiej w klasztorze i księdza z Rzymu. Papież miał dużo moc i dużo przyjaciół, ponadto oni złożyli jakiś specjalną przysięgę. Mój ojciec poleciał i ryknął;

Panowie, nasze stary prawo musi mimo to pozostać prawnym, w naszym miasto ludzi musiał liczyć na to. Panowie nie daj się tyranizować przez tego jedyna mężczyzna, nie ważne jaki kostium on nosi. Obron się przeciw taki działanie"

15 februari 1426

Vader is weer in Zittau. Hij heeft de bemiddeling tussen de roofridder in de vesting Birkenstein en de stad Görlitz succesvol afgesloten. De gevangenen konden gezond naar hun families terugkeren.

Toen hij echter hoorde, wat zich tijdens zijn afwezigheid in Zittau en met Magdalena afgespeeld had, ging hij meteen naar de burgemeester en liet voor de volgende dag een dringende raadszitting beleggen, zoals zijn recht als rechter van de stad is. Op de raadszitting vertelde hij de heren over de gang van zaken omtrent de gedwongen voorgeleiding van de maagd in het klooster en het ondertekenen van het voorgelezen protocol. De heren hadden via geruchten hierover gehoord, maar wilden niet geloven dat het waar was. Vader had inmiddels de stadshuurling als getuige op laten draven. Die verklaarde, dat hij daadwerkelijk in opdracht van pater Ignatius onze maagd naar het klooster gebracht had. Hij was zich daarbij helaas niet van schuld bewust, want hij geloofde, dat de geestelijke heer, die hij toch was, net zo veel waard was als de heren hier. Daarop barsten de raadsheren in lachen uit. Vader schilderde daarop nogmaals de onrechtmatigheid van pater Ignatius. Een vertegenwoordiger van het klooster, in de stadsraad, zei dat hij het voorlezen van het protocol noch bevestigen noch ontkennen kon, hij wilde daarover eerst met de prior van het klooster beraadslagen. Een stadsraadslid maande echter, dat men heel voorzichtig met de heren van de bisschoppelijke raad in het klooster en de pater uit Rome moest omgaan. De paus had veel macht en veel vrienden, bovendien had men een bijzondere eed afgelegd. Mijn vader vloog op en brulde;

Mijne heren, ons oude recht moet desondanks recht blijven, men moet hierop in deze stad kunnen vertrouwen. U mag zich toch niet door deze ene man, in welk kostuum hij ook verschijnen mag, zo laten tiranniseren. Verweer u tegen zulk handelen’

Magdalena uit Blumendorf 55

Potem poszedłem do doradcy znany do mnie i zapytał go, czy rada miasta pracował w tej sprawie. Jednak, że została odrzucona. To znaczy że, cały spraw było coś od Ojca Ignacego, i nie miał znaczenia. Chciałem wrócić do naszego sądu, gdzie odszedłem około godzinę temu. Na poł droga sługa podszedł do mnie i powiedział mi, i powiedział że Magdalena zniknęła. Słyszałem w sądzie, że inna dziewczyna słyszała o protokół w klasztorze. Chciała, iść do naszego ogrodu, ale nigdy nie dotarła ​​powiedział inna dziewczyna. Osiadłem konia i pojechałem przez brama Kobiet z miasta. W tym kierunku Magdalena uciekłaby, pomyślałem. Patrzyłem uważnie, w lewo i prawo, za każdym krzakiem i drzewa, za każdym domu i ogrodzenia. Sprawdziłem każdy woź, który pojechała. Ale po kilku godzinach musiałem wrócić. Przejeżdżałem tak daleko aż ona nie mogła chodzić. Mała iskierka nadziei miałem, że będzie je odnaleźć w sądzie kiedy wrócę. Ale tam nie była widziany. Było jeszcze trochę czasu do zmierzchu, więc pojechałem jeszcze raz, teraz w kierunku przeciwnym do Seifersdorf na drodze do Bautzen. Może po prostu nie chciała iść tam, skąd ona wyjechała? Ale tutaj tez wszystko było na próżno wyszukiwania. Wróciłem do domu, akurat przed zamkniecie bramy. I znów poszedłem do klasztoru. Okno otwierali dla mnie, ale kiedy poznali moją twarz, szubko zamknęli.

Teraz siedzę i myślę. Jak mogę znaleźć Magdalenę? Gdzie ona może być? Dlaczego nie została jeden z jej znaków? Czy ona przewidziała  taką pułapkę? Nie wierzę w to, bo tu zna tylko ludzi, którzy są dobrze do nią, i uczciwe do niej. Czy ona usłyszała o księdza z Rzymu?

Vervolgens liep ik naar een mij bekende raadsheer en vroeg hem, of de raad van de stad met deze aangelegenheid bezig was. Dat werd echter ontkend. Dus was de hele gang van zaken iets van pater Ignatius, en had geen betekenis. Ik wilde terug naar onze hof, waar ik ongeveer een uur geleden vertrokken was. Een knecht kwam me tegemoet en vertelde me dat Magdalena verdwenen was. Ik hoorde in de hof, dat ze van een andere meid over het protocol in het klooster gehoord had. Ze wilde naar onze tuin gaan, maar was daar nooit aangekomen, zei weer een andere meid. Ik zadelde een paard en reed door de Vrouwenpoort de stad uit. In die richting zou Magdalena op de vlucht slaan, dacht ik. Ik keek ingespannen, naar links en naar rechts, achter elke struik en boom, achter elk huis en elk hek. Ik controleerde elke wagen die ik voorbij reed. Maar na enkele uren moest ik omkeren. Ik was zo ver gereden, als zij niet kon lopen. Een klein sprankje hoop had ik nog, dat ik ze weer in de hof zou aantreffen. Maar daar was ze niet meer gezien. Er was nog een beetje tijd tot de schemering, daarom reed ik er nog een keer op uit, nu in de tegenovergestelde richting naar Seifersdorf op de straat naar Bautzen. Misschien wilde ze juist niet daarheen, vanwaar ze gekomen was? Maar ook hier was alle zoeken vergeefs. Ik keerde naar huis terug, nog net voordat de stadspoorten gesloten werden. Ik ging nogmaals naar het klooster. Het venstertje werd voor me opengedaan, maar toen men mijn gezicht herkende, werd het weer dichtgeslagen.

Nu zit ik hier en denk na. Hoe kan ik Magdalena vinden? Waar is ze toch? Waarom heeft ze niet een van haar tekens achter gelaten? Had ze zo’n val aan zien komen? Dat geloof ik niet, want hier kent ze alleen maar mensen, die het goed met haar menen, en eerlijk tegen haar waren. Had ze van de pater uit Rome gehoord?

Magdalena 54

ogród szkolny

 

 



12 lutego 1426

Dziś coś strasznego się stało. Dziewica, która pracowała w ogrodzie przy mur miasta, został zmuszony przez żołnierz miasta, iść z nim natychmiast do klasztoru. Tam czytali jej protokół, który miała podpisać jako świadek. Kiedy została zwolniony, ona odpowiadała o jej doświadczenie w klasztorze bezpośrednio do innych dziewic w naszym domu. W protokół pisało że, w dom handlu Hansa Feuring żyje nieochrzczone kobieta o imieniu Magdalena. Ona jest żoną Symon Feuring syna Hansa Feuring. To było pewne, że ona nie jest ochrzczone, a więc nie była chrześcijaninem. Jednak miała na sobie krzyż, który w związku jest widziane jak bluźnierstwo. Nie była w stanie mówić, co może być postrzegane jako kara od Boga już podane do tej kobiety. Kobieta powinna pojawić się bezpośrednio przed sądem. Ponieważ obecny sędzia w Zittau jest nazywane Hans Feuring, sprawa sądowa ma być prowadzone przez księdza Ignacego w klasztorze.

To było niebywały! Jak mogli Magdalena tak upokorzyć! Czy to teraz jest ta srogi rozprawę księdza Ignacego, od który mówi Sebastian? Jak mogli wykorzystać nieobecność ojca na podróż mediacji, aby wyzwolić ludzi, aby go zwolnic z urzędu sędziego! Wszedłem do klasztoru. Na moim pukanie otworzyli jakiś okienko, ale kiedy powiedziałem przyczynę mojego pukania, że chciałem natychmiast porozmawiać z księdzem z Rzymu, najpierw zostali mi na zewnątrz na ulicy, a po jakiś czas powiedzieli mi że pan nie chce być przeszkadzano, on się modlił.

 

12 februari 1426

Vandaag is er iets verschrikkelijks gebeurd. Een maagd, die in de tuin bij de stadsmuur werkte, werd door een stadshuurling gedwongen, meteen met hem naar het klooster te gaan. Daar werd haar een protocol voorgelezen, dat zij als getuige moest ondertekenen. Toen ze daarna weer werd vrijgelaten, had ze haar belevenis in het klooster ook direct aan de andere maagden bij ons in de hof verteld. In het protocol stond, dat in het handelshuis van Hans Feuring een ongedoopt wijf met de naam Magdalena ophield. Deze zij met de zoon van Hans Feuring, Symon Feuring getrouwd. Het was zeker, dat ze niet gedoopt, en dus geen christen was. Ze droeg echter een kruis, wat daardoor godslastering voorstelde. Zij was niet in staat te praten, wat men kon zien als al een straf van God aan dit wijf gegeven. Het wijf moet direct voor een rechter verschijnen. Daar de huidige rechter in Zittau deze benoemde Hans Feuring is, moet de rechtszitting door pater Ignatius in het klooster gevoerd worden.

Dat was een ongehoordheid! Hoe kon men Magdalena zo vernederen! Was dit nu het harde optreden van pater Ignatius, wat Sebastian aangekondigd had? Hoe kom men de afwezigheid van mijn vader ten behoeve van een bemiddelingsreis, om mensen te bevrijden, misbruiken, om hem uit het rechtersambt te zetten! Ik liep naar het klooster. Op mijn kloppen werd wel het venstertje geopend, maar toen ik de reden van mijn kloppen vertelde, dat ik meteen de pater uit Rome wilde spreken, liet men mij eerst buiten op straat staan, en na enige tijd werd mij gezegd, de heer wilde niet gestoord worden, hij was aan het bidden.



Magdalena 53

Byłem u moim przyjacielem Sebastianem w klasztorze. Kiedyś długo razem w naszym posesja lub przed bram miasta wędrowaliśmy, i mogliśmy spędzać godzinami dyskutować o najróżniejszych kwestiach. Jednakże, od póki on odszedł do klasztor i jest nowicjusz, on robił się bardzo jednostronny. Wiele pytań są teraz dla niego nie do myślenie. Ale on dostaje przez panów rady biskupiej zawsze prawdomówni wiadomości o tym, co wydarzyło się w świecie. Tak,powiedział mi, że cesarz nadal walczy razem z Turcy u granicę swojego królestwa,  z króla Węgier. On niewiele dbał o jego cesarstwo. Książęta starali się tylko o swoje interesy, jak nasz gubernator Hans von Polenz. Nikt nie chciał słuchać. tego, co miał lud do powiedzenie. Miast w Lausitz jednak utworzyli unii  w walce z husytów, ale tu również każdy miał na myśli tylko własnej korzyści.

Po opowieści mu o moim szczęśliwym życiu z Magdalena, jeszcze powiedział mi, że do klasztorze, przyjechał jakiś Ojciec Ignacy z Rzymu. Papież Martin słuchał, że niektórych obywateli Zittau, nie żyli wedlug przysięgi religijnej. To miał zbadać Ojca Ignacego, i dac odstępcy surowy kary. Sebastian najwyraźniej miał rozmowa bardzo pogłębione z nim i nagle zamknął usta, jak gdyby już powiedział mi zbyt wiele. Sebastian jest bardzo wyobcowany ze mnie, ale ja wciąż jeszcze go odwiedzam, bo prosił mnie o to.

Ik was bij mijn vriend Sebastian in het klooster. Vroeger hebben we samen veel in onze hof of voor de poorten van de stad rond gezworven, en konden we urenlang bekvechten over de meest verschillende vragen. Echter sinds hij het klooster is in gegaan, en novice is, is hij erg eenkennig geworden. Veel vragen zijn nu voor hem niet meer om over na te denken. Maar hij krijgt via de heren van de bisschoppelijke raad steeds waarheidsgetrouwe berichten, over wat er in de wereld gebeurd. Zo verklaarde hij mij, dat de keizer nog steeds samen met de Turken aan de grens van zijn rijk, de koning van Hongarije bezig houd. Hij bekommerde zich maar weinig om zijn rijk. De landsvorsten probeerden hun eigen schaapjes op het droge te brengen, zo ook onze landvoogd, Hans von Polenz. Voor de bevolking had niemand van hun een oor. De steden van de Lausitz hadden weliswaar in de strijd tegen de Hussieten een bond gevormd, maar ook hier had ieder alleen maar aan zijn eigen voordeel gedacht.

Nadat ik hem over mijn gelukkige samenleven met Magdalena verteld had, vertelde hij me nog dat in het klooster een Pater Ignatius uit Rome aangekomen was. De paus Martin was ter oren gekomen, dat enkele Zittause burgers, het niet zo nauw met de religie eed namen. Dat moest de pater onderzoeken, en daar hard tegen optreden. Sebastian had blijkbaar al een zeer diepgaand gesprek met hem, en hield plotseling zijn mond, alsof hij me al teveel verteld had. Sebastian is zeer van me vervreemd, maar ik blijf hem toch steeds bezoeken, omdat hij me dit gevraagd heeft.

Magdalena 52

wnętrz szkoła 1933

 

10 lutego 1426

Znowu długo nie pisałem w tym zaszyta. Ja ostatnio czas żaden podróże handlowe nie robiłem, ponieważ handlu w Śląsk i Bohemy zatrzymała całkowicie, przez duży straty związanych z gwałtowi napady Husytów. Na szczęście, już połączyliśmy kontaktów z Lipska i Norymbergi przez przygotowanie do handlu w ołów.

Ojciec dwa tygodnie temu pojechał razem z Hansem do twierdzy Birkenstein w Haida. On jest tam do negocjowania w imieniu rada Görlitz z kapitana zamkiem Bernharda von Bleuda. On wziął do niewolo kilku ludzi z miasta Görlitz, którzy walczyli przeciwko Husytów, w drodze powrotnej i uwięził pod wątpliwymi zarzutami. On teraz chce wyłudzić wysoki okup od miasta. Miasto wielokrotnie bezskutecznie pertraktowała. Teraz mój ojciec, którzy jest znane u starej Bohemski szlachty jako uczciwy i nieprzekupny sędzia, musi pertraktować. W konsekwencji, Wszystko co on słuchał od pan Bernhard von Bleuda, rzucił złe światło na tego były wiejski szlachetny, który zdobył jako kapitan zamku zdobyła szczególną moc. Dzisiaj widocznie on jest baron rabuś, a nie boje się oszustwa i kłamstwa. Jego spowodowane przez głupstwo i ubóstwa wydaje się nie znają granic, ponieważ jego wymagania do miasta Görlitz są nie do przyjęcia. Mimo to ojciec poszło, i ma nadzieję, że wrócę w ciągu kilku dni.

Dziś Hans wróciło i wziął kilka rzeczy dla taty. Cala długa droga jechał w galopie, który normalnie trwał dwa dni, i to tylko na krótko zatrzymał się w karczmach, na to, że nie  dać uwaga na łobuzie, który mogli napadać na niego. Gdzie są tej czasie, w których można wejść bez przeszkód do karczma. Kto może oddać je do nas?

 

10 februari 1426

Alweer heb ik lang niet in dit schrift geschreven. Ik heb de laatste tijd geen reizen meer gemaakt, want de handel naar Silezië en Bohemen is door de veelvuldige en met zware verliezen gepaard gaande overvallen van de Hussieten bijna helemaal stil gevallen. Het was goed, dat we door de voorbereidingen van de loodhandel al connecties met Leipzig en Nürnberg aangeknoopt hadden.

 

Vader is twee weken geleden met Hans naar de vesting Birkenstein bij Haida gereden. Hij moet daar in opdracht van de raad van Görlitz met de burchthoofdman Bernhard von Bleuda onderhandelen. Die had enkele mannen van de stad Görlitz, die tegen de Hussieten gevochten hadden, op hun terugweg overvallen en onder twijfelachtige beschuldigingen gevangen genomen. Hij wil nu een hoog losgeld van de stad afpersen. De stad heeft al meermalen tevergeefs onderhandeld. Nu moet mijn vader dus, die bij de oude Boheemse adel als eerlijk en niet omkoopbare rechter bekend staat, onderhandelen. Alles wat hij over heer Bernhard von Bleuda te weten was gekomen, wierp geen goed licht op deze vroegere landedelman, die als burchthoofdman een bijzondere macht gewonnen had. Hij is nu blijkbaar tot een roofridder geworden, en schrikt voor leugens en bedrog niet terug. Zijn, zeker door domheid en armoede ontstane hebzucht schijnt geen grenzen te kennen, want de eisen aan de stad Görlitz zijn onacceptabel. Toch is vader gegaan en hoopt, binnen enkele dagen terug te zijn.

 

Vandaag is Hans terug gekomen en heeft een paar dingen voor vader gehaald. Hij was de lange weg in galop gereden, waarvoor men normaal twee dagen nodig had, en was slechts kort bij herbergen gestopt, want anders zou hij nog één of ander gespuis aan kunnen trekken en tot een overval kunnen verleiden. Waar zijn de zekere tijden gebleven, waar je nog ongehinderd een herberg kon binnen gaan? Wie kan ze ons terugbrengen?





Magdalena 51

10 listopada 1425
Wczoraj wieczorem Magdalena powiedziała mi coś bardzo pięknego. Byliśmy już w łóżku i ja odpowiedziałem jej o moich wydarzeniach dnia. Najpierw przytuliła się do mnie i zaczęła opisywać coś na moim brzuchu. Opisała swoją wielką miłość do mnie i mojej miłości do niej i jak to było piękne, gdy jesteśmy fizycznie razem. Potem wziął mnie za rękę i opisała na brzuchu, że jest w ciąży. Zrobiła to ze wszystkimi szczegółami, i to było szczególnie miłe dla mnie.
 
Wyjaśniła mnie, ile zadań miałem teraz przejęty od mojego ojca, i że była bardzo dumny ze mnie. Ona należała teraz też do rodzinę, a także objęła swoje zadanie. Teraz chciała mieć dzieci tak, że możemy być prawdziwą rodzinę. Ojciec i matka z pewnością się cieszyli. Jednak musiałem powiedzieć coś jeszcze, najlepiej aby ich poinformować chwile przed można zobaczyć że jest w ciąże, i ona chciała wtedy też tam być. Magdalena obliczała, że dziecko urodzi się w czerwcu lub lipcu przyszłego roku, więc w pięknej porze roku. Szczęście mi zabrała mowa. Magdalena mogła to zrozumieć najbardziej. Rozmawialiśmy jeszcze trochę z naszych rąk, aż Magdalena zasnął. Od czasu że śpimy razem w Zittau, że nie toczą się jak kot. Kiedy ja kiedyś powiedziałem jej o naszej pierwszej nocy w Blumendorf, ona stwierdziła, że ​​zbudowała zamek, a potem czuła się otoczony murem i bardzo bezpieczne. Widocznie, że tu w Zittau już nie było konieczne. Teraz miała mnie jako swojego ochoniarz, i miasto otoczone grubymi murami, jak już zobaczyła na naszych spacerów.

10 november 1425

Gisteren avond heeft Magdalena me iets heel moois verteld. We lagen al in bed en ik had haar over mijn gebeurtenissen van de dag verteld. Eerst vleide ze zich dicht tegen me aan en begon op mijn buik iets te beschrijven. Ze beschreef haar grote liefde voor mij, en mijn grote liefde voor haar en hoe mooi het was als we lichamelijk samen zijn. Daarna nam ze mijn hand in de hare en beschreef op haar buik, dat ze zwanger was. Ze deed dat met alle details, en dat was bijzonder mooi voor mij.

Ze maakte me duidelijk, hoeveel taken ik nu in de handel van mijn vader overgenomen had, en dat ze heel trots op me was. Ze hoorde nu helemaal bij de familie, en had ook haar taken overgenomen. Nu wenste ze ons kinderen, zodat we een echte gezin konden zijn. Vader en moeder zouden zich er zeker op verheugen. Ik moest echter nog niets zeggen, het beste was om het te vertellen, net voordat je het kon zien, en zij wilde graag erbij zijn. Ze had uitgerekend, dat het kind in juni of juli volgend jaar geboren zou worden, dus in een mooie tijd van het jaar. Ik kon van geluk eerst niets zeggen. Dat kon Magdalena goed begrijpen. We spraken nog een tijdje met onze handen, tot Magdalena in slaap viel. Sinds we in Zittau samen slapen, rolt ze zich niet meer als een poesje op. Toen ik haar eens van onze eerste nacht in Blumendorf vertelde, vond ze, dat ze een burcht bouwde en voelde zich dan als door een muur omringd en heel veilig. Schijnbaar was dat hier in Zittau niet meer nodig. Ze had mij nu als haar beschermer, en een stad door zeer dikke muren omringd, zoals ze al op onze wandelingen had gezien.

Magdalena 50

w ogródku szkoła

 



Zittau, 20 sierpnia

Magdalena i ja braliśmy ślub wczoraj. Zaprosiłem przyjaciela moje ojca; radnego Benedikt von Eibau i jego  żona do nas w domu. Oni byli naszymi świadkami, kiedy daliśmy sobie ręce. Na pytanie radnego; "Chcecie być wierny aż do śmierci?" Odpowiedziała Magdalena z mocny kiwanie, i ja powiedziałem "Tak". Potem mieliśmy, jak to jest w zwyczaju wymieniać drobne upominki. Ja powiedziałem to Magdalena już kilka dni temu, ale ona wyjaśniła mi, że ona już ma prezent dla mnie. Byłem bardzo ciekawy. Sięgnęła za pas do spódnica i wyciągnęła skórzany pleciona bransoletki że najwyraźniej ostatnie dni, wieczorem robiła w jej pokoju. To było bardzo zręcznie splecione, i to było dużo pracy. Składałem to na moje ręka i zobaczyłem, jak szczęśliwa Magdalena było, widząc z jej daru mi tak wielką przyjemność robiło. Z kieszeni ja wyciągnąłem torebka i wręczyłem jej pierścionek. Mój ojciec dał mi go, gdy powiedział mi kilka miesięcy temu, że teraz prowadzimy razem nasze dom handlowe. Powiedział, wtedy; "Trzymaj go, on jest przeznaczony dla twoje żony. Moja pierwsza żona nosił go dwadzieścia pięć szczęśliwych lat, i  ja chce, że kiedyś swojej żonie tez nosi je przez długi czas. "

Magdalena umieścić pierścień na palcu. Pasował doskonale, wszyscy uznali to za dobry omen. Byliśmy teraz małżeństwo. Później, kiedy wszyscy siedzieliśmy przy lampce wina na stole, pytałem tatę, co on dał drugą żonę na ślubie. Moja matka wskazała na krzyżu, który nosiła na szyi i śmiał: "I stałem z tym natychmiast ochrzczony, bo nikt nie wiedział, czy jeszcze kiedykolwiek byłem ochrzczony. Ksiądz raz, nie pozwolił mi nawet iść w kościele, bo nie był pewien, o moim chrzcie. Gdybyś ojciec nie mocna interweniował, musiałem zawrócić do domu przed wszystkich ludzi. "

Myślałem oto, że Magdalena też nie miała na sobie krzyż. Dam dla niej jeden zrobić u złotnika i dać jej wkrótce na specjalne okazie.

 

Zittau, 20 augustus

Magdalena en ik zijn gisteren getrouwd. Ik had de met vader bevriende raadsheer Benedikt von Eibau en zijn vrouw, bij ons uitgenodigd. Zij waren onze getuigen, toen we elkaar de handen reikten. Op de vraag van de raadsheer; ‘Willen jullie elkaar trouw zijn tot de dood?’ beantwoordde Magdalena met een heftig knikken, en ik zei ‘Ja.’ Daarna moesten we zoals het gebruikelijk is, kleine cadeautjes uitwisselen. Ik had Magdalena er al een paar dagen geleden op voorbereid, en ze verklaarde mij toen, dat ze al een cadeautje had. Ik was erg benieuwd. Ze greep in haar rokband en haalde een leren gevlochten armband tevoorschijn, die ze klaarblijkelijk de laatste dagen, ’s avonds in haar kamer gemaakt had. Het was zeer kunstvol gevlochten, en het moest veel werk geweest zijn. Ik deed het om mijn arm en zag, hoe gelukkig Magdalena was, om me met haar geschenk zo’n groot plezier te doen. Uit mijn broekzak haalde ik een zakje tevoorschijn en gaf haar daaruit een ring in de hand. Mijn vader had me hem gegeven, toen hij mij enkele maanden geleden zei, dat we vanaf dan, de zaken van het handelshuis gezamenlijk zouden doen. Hij zei toentertijd; ‘Bewaar hem, hij is voor je vrouw bestemd. Mijn eerste vrouw heeft hem vijfentwintig gelukkige jaren gedragen en ik wens me, dat eens jouw vrouw hem ook heel lang draagt.’

Magdalena deed de ring om haar vinger. Dat hij als gegoten zat, zagen we allemaal als een goed voorteken. We waren nu een echtpaar. Toen we daarna nog allemaal met een glas wijn aan tafel zaten, vroeg ik vader, wat hij bij het huwelijk zijn tweede vrouw gegeven had. Mijn moeder wees op het kruis, dat ze om haar hals droeg en lachte: ‘ Ik werd daarmee ook gelijk gedoopt, want niemand wist, of ik überhaupt ooit gedoopt was. De pastoor wilde me zelfs een keer niet in de kerk laten, omdat hij niet zeker van mijn doop was. Als je vader niet krachtig tussenbeide was gekomen, had ik me voor alle mensen moeten omdraaien.’

Ik dacht er aan, dat Magdalena ook geen kruis droeg. Ik zal er één laten maken bij de goudsmid en bij een mooie gelegenheid binnenkort aan haar schenken.



Magdalena 49

Kiedy wyjaśniłem ją znalezienia dziewczyna w naszym podwórku, musiałem pierwsze przerywać i powiedzieć Ania, jak moja mama głodny i brudny i bez nazwa, wiele lat temu, też znaleziony w naszym podwórku. Ojciec miał już więcej niż pięćdziesiąt lat. Jego żona zmarła dwa lata temu, po dwudziestu pięciu lat szczęśliwego ale bezdzietne małżeństwa. Robili wtedy dowcipy, że ojciec opiekała to młoda dziewczyna, z miłością robił wszystko dla niej i na końcu ożenił. "To teraz jest moja mama, i można zrozumieć, że ojciec ta dziewczyna, tak czule objął w jego ramionach, a matka troszczy się o nią tak, jakby była jej córka."

"I ty bardzo ją kochasz i będzie z nią ożenić, myślę," powiedziała Ania i jej łzy spływały po jej twarzy. Oparła się o mnie i ukryła twarz na piersi. Tak płakała chwilę, a ja gładził jej włosy. Wciąż z głową ukryte, zapytała: Nie masz chusteczkę dla mnie, musze się wytrzeć." Potem podniosła głowę, i kazała mnie jej całą twarz wytrzeć, łza za łzą. Na końcu wzięła chusteczkę z moja ręki parę razy wytarła nos i ukryła po pasa spódnica. "Proszę, pozwól mi trzymać chusteczkę, myślę, że musze jej używać często w najbliższym czasie."

Potem wróciliśmy do dom handlowe, ponieważ oni już czekali na nas z kolacją. Pan i Pani Kachla przywitali mnie serdecznie, jak starego przyjaciela rodziny, jak gdyby nic się nie stało. Hans już powiedział prawdziwy powód mojej podróży. Pan Kachel zabrał swoją córkę miłosny w ramię i odprowadził ją do siedzenia przy stole. Widziałem, że to może pomóc bardziej, niż wielu słów. Podczas kolacji musialem długo odpowiedzieć o napad Husytow. Rozmowy tej nie były tak wesoly, jak doświadczyło go po ostatni raz. Podobno każdy widział miał mój odejście z Anią i naszych smutnych twarzach i współczuli z nami. Znowu spałem z Hansem w pokoju na piętrze w domu Kachli. Ania przyszła z nami i niosła duży bukiet kwiatów, którą zbierała w ogrodzie. "Trzeba znowu tu mieć piękne", powiedziała, "spać jak można tak bez Magdaleny."  Uśmiechała się i życzyła Hans również dobranoc.  On stroił poważny miny, a potem wczołgał się do łóżka, i mruknął; "Czy to nie jest piękna dziewczyna!"

Toen ik haar het vinden van het meisje in onze hof uit de doeken deed, moest ik eerst even onderbreken en Ania vertellen, hoe mijn moeder ook vele jaren geleden smerig, verhongerd en zonder naam in onze hof gevonden was. Vader was toentertijd al meer als vijftig jaar oud. Zijn vrouw was twee jaar geleden gestorven, na vijfentwintig gelukkige maar kinderloze jaren huwelijk. Men maakte er toen grapjes over, dat vader dit jonge meisje zo liefdevol opnam, ze onderhield, verzorgde en tenslotte trouwde. ‘Dat is nu mijn moeder, en je kunt begrijpen dat vader dit meisje zo liefdevol in zijn armen sloot, en moeder zich om haar bekommert als ware het haar dochter.’

‘En jij houd veel van haar en zult met haar trouwen, denk ik,’ zei Ania en haar tranen liepen daarbij over haar gezicht. Ze leunde tegen me aan, en verborg haar gezicht tegen mijn borst. Zo huilde ze een tijdje, en ik streelde haar haar. Nog met haar hoofd verborgen vroeg ze: Heb je geen zakdoek voor me, ik moet me afdrogen.’ Dan hief ze haar hoofd op, en liet zich door mij haar hele gezicht droog deppen, traan voor traan. Tot slot pakte ze mijn zakdoek uit de hand, en snoot er meermaals in stopte hem achter haar rokriem. ‘Alstublieft laat me je zakdoek houden, ik denk dat ik hem de eerste tijd nog vaak kan gebruiken.’

 

Daarna gingen we terug naar de handelshof, want ze zouden al met het avondeten op ons wachten. Heer en vrouw Kachel begroetten me hartelijk als een oude vriend van de familie, zo alsof er niets gebeurd was. Hans had de echte reden van mijn reis al verteld. Heer Kachel nam zijn dochter liefdevol in de arm en begeleidde haar naar haar plaats aan de tafel. Ik zag dat zoiets meer helpen kan als veel woorden. Bij het avondeten moest ik uitgebreid vertellen over de Hussitenoverval. Die gesprekken waren niet zo vrolijk, zoals ik ze bij de laatste keer beleefd had. Blijkbaar had iedereen mijn weggaan van Ania en onze droevige gezichten gezien, en leefden met ons mee. Ik zou weer met Hans in de kamer boven in het huis van de Kachels slapen. Ania kwam met ons mee en droeg een grote bos bloemen, die ze in de tuin geplukt had. ‘Je moet het hier weer mooi hebben,’ zei ze, ‘slaap zo goed als je kunt zo zonder Magdalena." Daarbij lachte ze en wenste ook Hans een goede nacht. Die trok een nadenkend gezicht, en toen hij in zijn bed kroop , mompelde hij nog; Is dat geen prachtig meisje!’

Magdalena 48

ciocia i kuzyna Jaster

 

Zittau 10 sierpnia 1425

Dwa dni temu wróciłem do Zittau z mojej podróży do Jelenia Góra. Z ciężkim sercem odjechałem tu, i korzystałem wszelkie interwencje, aby opóźnić nasze przybycie w Jelenia Góra. Jednak podróż udał się bez przerwy i szybko, więc po trzech dniach już jechaliśmy przez bramę w Jelenia. Hans był bardzo małomówne na całą podróż, i nie wiem dlaczego. Teraz powiedział: "Ta podróż była taka łatwe dla nas jak nigdy przedtem, ale dla ciebie, to jest jednak ciężki. Musiałem myśleć o tego całej podróży. Ale ja po prostu tak jak ty w młodości myślałbym to samo, i takze działałbym to samo." To co ten stary i doświadczony mężczyzna m powiedział, na pewno zrobił mnie dobrze..

Kiedy my wjechali do dom handlowe Kachel, Ania stała przed domu i przyszedł od razu uśmiechnięci do mnie. Ale już w większej odległości od mnie zmieniła wyraz twarze, była poważna i zaskoczony. Kiedy stanęła przede mną, spojrzała na mnie i powiedział; "Szymon uważam że chcesz mi coś smutny powiedzieć. Widzę to w tobie. Chodź ze mną i powieś co ci się stało?" Wzięła mnie za rękę i poszliśmy z placu, na dole do Bobru. Szliśmy w milczeniu przez chwilę razem, ręka w rękę. Myślę, że oboje czuliśmy to samo, że bez względu na to co mam jej zaraz do powiedzienie, że jest coś między nami stworzony, że nigdzie może być uszkodzony, który będzie trwał wiecznie. To uczucie dał nam obydwoje  z powrotem nasz spokój. Kiedy dotarliśmy na rzece, odwróciła się i spojrzała na mnie; "Cóż Symon, co ci się stało?"  "To co się stało z mnie w Jelenia Góra, to wiesz tak dobrze jak ja. Tej parę dni tutaj całkowicie zmienili nas obydwoje całkowicie. Od nasze podróż od Zittau do tutaj wtedy odpowiedział twoje tata na kolację,  i ja nie chciałem wtedy wrócić później na ten temat. W związku z tym, nie znasz jeden wydarzeń. Wtedy ja też nie wiedziałem, że to będzie tak decydujący dla mnie. Wtedy powiedziałem jej o moim pierwszym spotkaniu z ponura dziewczyną z Kwieciszowice, ten noc i moje uczucia. Znowu był dla mnie bardzo jasne, między czasie opowiadaniu, że ten pierwszej noc otworzyła moja serca lub moja ducha, nie wiem jak nazywać, dla dziewczyny, dla kobiety który mam chronić. Ania wciąż trzymała mnie za rękę, i ja myślałem, że ona może to zrozumieć. Wtedy powiedziałem jej od odnowionej, niemym spotkania z nią w drodze powrotnej do Zittau i od napad Husytów.

 





Zittau 10 augustus 1425 

Sinds twee dagen ben ik weer van mijn reis naar Hirschberg terug in Zittau. Met een zwaar hart vertrok ik hier en had elke tussenkomst aangegrepen, die onze aankomst in Hirschberg vertraagd had. De reis ging echter zonder onderbreking voortvarend, zodat we na drie dagen door de poort Hirschberg binnen reden. Hans was op de hele reis erg zwijgzaam geweest, ik wist niet waarom. Nu zei hij; ‘Deze reis ging zo gemakkelijk, als geen enkele voor ons, maar voor jou is hij desondanks toch zwaar. Ik heb hier de hele reis aan moeten denken. Maar in mijn jeugd zou ik net zo als jij nu gedacht hebben, en ook net zo gehandeld.’ Het deed me goed, wat de oude en ervaren man zei.

Toen we de handelshof Kachel binnen reden, stond Ania voor het huis en kwam meteen lachend op me toegelopen. Maar al op een grotere afstand van mij veranderde haar gezichtsuitdrukking, ze werd ernstig en geschrokken. Toen ze voor me stond, keek ze me aan en zei; ‘Symon, ik geloof dat je me iets droevigs wil zeggen. Ik zie het aan je. Kom met me mee en vertel; wat is je overkomen?’ Ze nam mijn hand en we gingen de hof uit, naar beneden naar de Bober. We liepen een tijdje zwijgend langs elkaar, hand in hand. Ik geloof, dat we daardoor beide voelden, dat om het even, wat ik haar weldra moest vertellen, er tussen ons iets was ontstaan, dat nergens door beschadigd kon worden, dat eeuwig duren zou. Dit gevoel gaf ons beide, enige rust terug. Toen we bij de rivier aankwamen, draaide ze zich om, en keek me vragend aan; ‘ Wel Symon, wat is er met je gebeurt?’ ‘Wat er met me in Hirschberg gebeurd is, dat weet je net zo goed als ik. Die dagen hier hebben ons beide helemaal veranderd. Over de belevenissen op de reis van Zittau hierheen heeft je vader toentertijd bij het avondeten verteld, ik wou daar later niet meer op terugkomen. Daarom ken je één voorval nog niet. Toentertijd wist ik ook nog niet, dat het zo beslissend voor mij zou zijn. Dan,vertelde ik haar over mijn eerste ontmoeting met het grauwe meisje uit Blumendorf, van de nacht, en mijn gevoelens. Mij werd me bij het vertellen, nog een keer heel duidelijk, dat die eerste nacht daar mijn hart, en mijn ziel, of hoe je dat ook noemen mag, voor een meisje, voor een te beschermen vrouw geopend had. Ania hield nog steeds mijn hand vast, en ik dacht, dat ze het kon begrijpen. Vervolgens vertelde ik haar van de hernieuwde, woordeloze ontmoeting met haar op de terugreis naar Zittau en van de Hussitenoverval.