Konstantin von Wegerer 90

general von Mansfeld

W 1618 roku, sprzeciwiali się Bohemski Państwa u cesarza, ponieważ opat od Braunau zakazał budowę kościoła ewangelickiego w Hrob. Kościół był zbudowany, ale arcybiskup Pragi skazał zamknąć go, a później nawet burzyć. W dniu 23 maja przekazali delegatom Bohemski Państwa, cesarskie namiestniku w zamku praskiego list protestacyjny i w dniu 26 maja po mocne sprzeczki, według staroczeska tradycja, wyrzucili obu namiestników ze swoim sekretarzem przez okno. Wszyscy trzej przeżyli, nawet dwa nieranny. Jednak to był znak protestu publicznego przeciw rozkazami cesarza. Bohemski Państwa utworzyła własną nowy rząd z trzydziestu członków z każdego państwa dziesięć. Jedną z pierwszych czynności urzędowych, był wygnany z niekochana Jezuitów z kraju. Bohemia uzbroili się, ale również arcyksiążę Ferdynand, możliwy następca cesarza Macieja ułożyła armię, która pod prowadzenie liderem najemników general Mansfeld najechał na Śląsk. Mieli być opatrywane przez ludność. To zasysał pusty miast i miasteczek, przez które poszli. Państwa Śląska zdecydował się stanąć po stronie Bohemski Państwa, przed wszystkim już z poczucia wspólnoty z przeszłości. Szybko postawili małą armię, Hans Ulrich z tym był dowódcą dobrze wyposażonej kompania jeździec, który on wkrótce rekrutował w swój państwa. O ślub, na razie nie był myśleć.

In 1618 bezwaarden zich de Boheemse standen bij de keizer, nadat de abt van Braunau de bouw van een evangelische kerk in Klostergrab verboden had. Het godshuis werd gebouwd, maar de aartsbisschop van Praag liet het sluiten en later zelfs afbreken. Op 23 mei overhandigden de gedelegeerden van de Boheemse standen de keizerlijke stadhouders in de Prager burcht een protestbrief en wierpen op 26 mei na een heftige woordenwisseling naar oud Boheems gebruik de beide stadhouders met hun secretaris uit het raam. Alle drie overleefden het, twee zelfs ongedeerd. Het was echter een teken van openbaar protest tegen de orders van de keizer. De Boheemse standen vormden een eigen nieuwe regering met dertig leden, uit elke stand tien. Een van hun eerste ambtelijke handelingen was, de ongeliefde Jezuïeten uit het land verbannen. De Bohemen bewapenden zich, maar ook aartshertog Ferdinand, de mogelijke opvolger van de keizer Matthias stelde een leger samen, die onder leiding van huursoldatenleider generaal Mansfeld Silezië binnentrok. Ze moesten door de bevolking verzorgd worden. Dat zoog de dorpen en steden waardoor ze trokken leeg. De Silezische standen besloten, om de zijde van de Boheemse standen te kiezen, alleen al uit een gevoel van vroegere saamhorigheid. Er werd snel een klein leger opgericht, Hans Ulrich had daarbij het bevel over een goed uitgeruste ruiterscompagnie, die hij snel in zijn uitgedunde heerschapsgebied had aangeworven. Aan trouwen was voorlopig geen denken aan.

Konstantin von Wegerer 89

Więc to było dla mnie radosne niespodziankę, kiedy Hans Ulrich po imprezie i turnieju rycerskim przyznał, że walczył na uwadze tylko i wyłącznie dla pięknej córki książę i dlatego wygrał. Jej wizerunek fruwał podczas walki przed nim jako Matki Boskiej. Książę był bardzo entuzjastyczny z jego walk. Tylko teraz chciał bardzo chętnie wiedzieć, czy Barbara Agnes czuje cos dla niego. Ja potajemnie musiałem śmiać, ponieważ nigdy nie widziałem Hans Ulrych w takim stanie, i tak nieśmiały też  nigdy nie widziałem Hans Ulrich. Barbara Agnes już wyjechała z ojcem. Dlatego przyszedł moja propozycja, młodej damy po prostu zadawać pytanie zbyt późno. Potem proponowałem aby skonsultować swoją siostrę. Obu byli razem przez kilka dni, a to byłoby jeszcze cud, kiedy dziewczyna może utrzymać swoje uczucia do siebie. Więc efektem tej rozmowy było, że Magdalena napisała jasny list do swojego nowego przyjaciela Barbary, a odpowiedź przyszła również zgodnie jak oczekiwany bardzo jasne. Magdalena i Hans Ulrich byli kilka tygodni później zaproszeni na dwór księcia, a na ta wizyta była widoczne już przedstawione przełącznikami na przyszłości.

Przed obydwoje na wreszcie w 1620 roku, więc dopiero po około trzech lat mogli brać ślub, przyślij jeszcze kilka przeszkód o różnym charakterze na ich drodze.

Het was voor mij dan ook een vreugdige verrassing, toen Hans Ulrich nadat het feest en het riddertoernooi was afgelopen toegaf, dat hij in gedachten alleen voor de mooie hertogsdochter gevochten en gewonnen had. Haar beeltenis had tijdens de strijd voor hem gezweefd als bij een heilige maagd. De hertog was ook zeer enthousiast over zijn gevechten geweest. Hij wist nu maar al te graag, of hij iets voor Barbara Agnes betekende. Ik moest stiekem lachen, want ik had Hans Ulrich nog nooit in zo’n toestand meegemaakt, en zo verlegen had ik Hans Ulrich nog nooit gezien. Barbara Agnes was al met haar vader afgereisd. Daarom kwam mijn voorstel, om de jongedame er gewoon naar te vragen te laat. Ik sloeg hem echter voor, om zijn zus te consulteren. De beiden waren toch alle dagen samen geweest, en dan was het toch een wonder, als een meisje haar gevoelens voor zich kon houden. Het resultaat van dit gesprek was dan ook, dat Magdalena een duidelijke brief aan haar nieuwe vriendin Barbara schreef, en het antwoord kwam dan ook zoals verwacht heel duidelijk. Magdalena en Hans Ulrich werden enkele weken later uitgenodigd aan het hof van de hertog, en bij dit bezoek werden blijkbaar al, alle wissels voor de toekomst gezet.

Voordat beiden eindelijk in 1620, dus pas na ongeveer drie jaar konden trouwen, kwamen er nog enkele hindernissen van andere aard op hun pad.

Konstantin von Wegerer 88

Na szczycie tego wspaniałość , który obiecał jeszcze lepsze widowisko, też niebo darował piękny dzień. Słońce, ciepło i słodko promieniejący, rzuciła jej złoto na ziemnie i okolice, i niebieskie jak kształt góry była ozdobiona niebo. Okoliczne ulice były pełne z zbliżający koni i pieszych, a międzyczasie tysiące gapie już siedzieli gadający na ogrodzenie koło hipodrom i w pełnych namiotach piwnych często pili na zdrowie splendor kochający rycerz Ulrich.

Na reszcie poszli rycerskiego panie, a wśród nich specjalnego, akurat kwitnących księżniczkę od Legnicy, Barbara Agnes, łagodny, miły i przystojne, która dostała i trzymała uwaga i podziw wszystkich. Potem przysiedli rycerza zony, stowarzyszone przez stare rycerzy, którzy nie mogli już uczestniczyć w walki i obejmowali dla nich budowany trybunę honorowe. Wkrótce po nich, kolejny błyszczący pochód od wojowniczy rycerzy. Turniej rozpoczął się i odróżnili od zręczności i odwagi, książę od Legnica: Georg Rudolf,  Hans Ulrich von Schaffgotsch, Melchior von Schellendorf,  Niklas von Burghaus Friedricha von Gellhorn, Franza von Üchtritz Friedricha von Salza i innych."

Magdalena zaprosiła córką księcia von Legnicy, Barbary Agnieszki, który w wieku była zaledwie rok starszy od niej, aby nocować u nas w zamku. Barbara zgodziła się bezpośrednio. Ta dwie młode panie,w pokoju Magdalena postawili dodatkowe łóżko. Teraz oni próbowali różne ubrania, które zostały wykonane specjalnie na tę okazję. Musiałem działać jako bezstronny sędzia, mimo ja naprawdę musiałem zrobić jeszcze wiele innych rzeczy dla festyn. Ale Magdalena musiała mi, a ona też już poinformowana Barbara, o roli, jaką ja grałem w jej życiu.Tak poznałem też, przez wszystkich kochana córkę księcia. Tak zrozumiałem z ich chichoty i szepty, że Barbara była bardzo zakochana w troche młodszym Hans Ulrich. Barbara nie mogła się nacieszyć usłyszeć o niego i myśleć o nim.

Bovenop al deze pracht, die een nog mooier schouwspel beloofde, had ook de hemel een mooie dag geschonken. De zon, warm en lieflijk stralend, strooide haar goud op het land en omgeving, en blauw als de vorm van het gebergte had zich de hemel getooid. De omliggende straten waren vol van de zich nabij spoedende paarden en voetgangers, terwijl al duizenden gapers het hekwerk om de renbaan zoemend bezetten en in het gedrang van de volle biertenten vaak op de gezondheid van de pracht en praal liefhebbende ridder Ulrich gedronken werd.

Daar kwamen eindelijk de ridderlijke jonkvrouwen, onder hen de bijzondere, net opbloeiende prinses van Liegnitz, Barbara Agnes, zacht, vriendelijk en knap, die de opmerkzaamheid en bewondering van allen kreeg en behield. Daarna volgden de riddervrouwen onder begeleiding van oude ridders, die niet meer aan de kampen konden deelnemen en bestegen de voor hen gebouwde eretribunes. Kort daarop gevolgd door de glanzende stoet vechtlustige ridders. Het toernooi begon en zich onderscheidden door behendigheid en moed, de hertog van Liegnitz Georg Rudolf, Hans Ulrich von Schaffgotsch, Melchior von Schellendorf, Niklas von Burghaus, Friedrich von Gellhorn, Franz von Üchtritz, Friedrich von Salza en anderen.’

Magdalena had de dochter van de hertog von Liegnitz, Barbara Agnes, die slechts één jaar ouder was als zij, uitgenodigd, bij ons op de burcht te wonen. Barbara had daar direct mee ingestemd. De beide jongedames hadden in de kamer van Magdalena een extra bed laten zetten. Nu probeerden ze de diverse kleren uit, die voor deze gelegenheid gemaakt waren. Ik moest als onpartijdige rechter fungeren, hoewel ik eigenlijk zoveel andere dingen voor het feest moest doen. Maar Magdalena stond er op, en ze had ook al Barbara ingelicht, over welke rol ik in haar leven speelde. Zo leerde ik eveneens de door allen bewonderde hertogsdochter goed kennen. Zo begreep ik uit hun gegiechel en gefluister, dat Barbara zeer verliefd was op de iets jongere Hans Ulrich. Barbara kon er niet genoeg van krijgen, om van hem te horen en aan hem te denken.

Konstantin von Wegerer 87

Wokół z piasku i żwiru wyrównany arenie zatrzepotała w równych odległościach sztandary rycerzy. Ale wysoko nad obrazy i banerów władzy były pomieszczenie honorowe i trybunów dla widzów, z którego kwiaty z społeczność, piękne dziewczęta i żony rycerzy mogli oglądać mecze i  przez ich majątki dekorowane w piękne dywany z bronią i hasłami, wisiały aż do ogrodzeniu. Niższe siedzenia byli dla sędziów i sponsorów, trębacze w każdym rogu areny, małe gustowne altany przy bramach i w sługi do walki dołączony godne przez ich błyszczące, prosty wygląd koło miejsce dla ważnych Panow. Każdy wejście do miejsc, każde schody prowadząca na trybunach było strzeżone przez trabantów, częściowo na piechotę, opierając się na swoich partyzantów, niektóre na koniu w lśniącej zbroi, wiązane do pięść. Sędziowie siedzieli z ich białe sztabki za dla ich postawione baldachimy, wykonane z halabardy. Sługi do walki w swoich obcisłych skórzanych ubrań i kapelusze, ostrze nóź zawiezione na pasa, już napięli linie, i wzięli swojego miejsca.

U podnóża schodów prowadzących do przewodniczących sędziów, stanął w błyszczącym stroju i kolorowy broniowe płaszcz herolda turnieju, otoczony przez jego asystentów, którzy wisieli tarczach rycerzy biorących udział w turnieju na ogrodzenie. Nagrody; srebrny i zloty klejnoty, szlachetnych noży i innych wybitnych broni, były przepychowe wystawione w specjalnym pomieszczeniu. Muzycy tez byli już na miejscu, i za każdym razem kiedy nowy herb był radosny przyniesione, aby być  oceniane i wieszane koło reszta, brzmiał towarzyszono przez kotły, trąbki i kornety, radosnym okrzyk turniejowe.

Rondom de met zand en grind geëgaliseerde arena wapperden in gelijke afstanden de banieren van de ridders. Echter hoog boven deze afbeeldingen en vanen der macht bevonden zich de ereloges en de tribunes voor de toeschouwers, vanwaar de bloemen van het gezelschap, de mooie jonkvrouwen en riddervrouwen naar de spelen konden kijken, en door hun landgoederen met prachtige kleden met wapens en lijfspreuken versiert, tot op het hekwerk afhingen. De lager gelegen zitplaatsen voor de jury en sponsoren, de trompetters in elke hoek van de arena, de kleine smaakvolle hutjes bij de poortjes en de steekknechten sloten zich waardig aan door hun glanzend, eenvoudig uiterlijk bij de plaatsen voor het voorname heerschap. Elke ingang naar de plaatsen, elke trap naar de tribunes werd door trabanten bewaakt, deels te voet op hun partizanen leunend, deels te paard in een glanzend kuras, de morgenstern aan de vuist geknoopt. De scheidsrechters zaten met hun witte staven achter de voor hen opgezette schermdaken, gemaakt van hellebaarden. De renknechten in hun strakke leren kleding en kappen, het mes aan de riem hangend, hadden de touwen al gespannen, en hadden daar hun plek opgezocht.

Aan de voeten van de treden die naar de stoelen van de scheidsrechters voerde, stond in een glanzende uitrusting en bonte wapenstapulier de toernooi heraut, omgeven door zijn helpers, die bezig waren rondom de borstwering de schilden van de aan het toernooi deelnemende ridders op te hangen. De prijzen; zilveren en gouden kleinoden, kostbare steekwapens en andere uitmuntend wapentuig, waren in een speciaal daarvoor ingerichte ruimte pralend opgesteld. Ook de muzikanten waren al op hun plaats, en telkens als een nieuw wapenschild feestelijk binnengedragen werd, om gekeurd en langs de overige opgehangen te worden, klonk begeleid door pauken, trompetten en kornetten een vrolijke toernooikreet.

Konstantin von Wegerer 86

Były też dla nas miłe dla i bardzo wesoły doświadczenia. Hans Ulrich zaplanował, po raz kolejny zapraszać wszystkich naszych przyjaciół i rodziny na impresa, który tym razem nie jak ślubie swojej matki w Stara Kamienica, miała odbywać, ale w zamku Gryf. Rozmawialiśmy o cały przebiegu i ja musiałem zacząć przygotowania. Najchętniej znowu, jak w stary czasy, siadałem na moim koń i sam  przyniosłem zaprószenie. Chętnie wspomnę  tych wyjazdów, moje pierwsze zadanie na zamek Gryf. Teraz musiałem zostawić to innym sług jeźdźca, ponieważ przegotowanie były rozległe i moja obecność na Gry było konieczne do tego celu.

Impreza odbyła się wiosną 1617 roku w pięknej pogodzie.
Państwowe pisarzem od Hans Ulrich pisała artykuł od tego, które jeszcze mam, a teraz będzie to po prostu kopiować: "W dniu 17 kwietnia 1617 Hans Ulrich dał u podnóża Zamku Gryf duży, pięknie gry walk i rycerski, turniej i gier pierścień przeszywający, na które szlachta z bliska i z daleka, przyjechali w dużych ilościach. Gdzie wszystko było tak dobrze zorganizowane, jak rzadko było widziane.Przygotowania do tej wielkiej gry rycerskie który zostały robione w ciągu ostatnich dni, przerosła ich wspaniałość, która może być oczekiwane od napiętej ciekawość. Szerokie arena został otoczony ozdobnymi balustradami, malowane w kolorze czerwonym i białym. W lśniące zawiasy, bramy otwierali się, ozdobione z białe tarcze, łańcuchy i haki zostały szlabanie, przez które zawodnicy musieli jechać w środku.

Er waren voor ons ook mooie en zeer vrolijke belevenissen. Hans Ulrich was van plan, weer eens alle bekenden en familie voor een feest uit te nodigen, dat dit keer echter niet zoals de bruiloft van zijn moeder in Kemnitz, maar op burcht Greiffenstein zou moeten plaatsvinden. We bespraken het hele verloop en ik moest met de voorbereidingen beginnen. Het liefste was ik weer als vroeger met mijn paard er op uit gereden en de uitnodigingen zelf rond gebracht. Ik dacht graag terug aan deze reizen, mijn eerste opdracht op de Greiffenstein. Nu moest ik dat aan andere ruitersknechten overlaten, want de voorbereidingen waren omvangrijk en mijn aanwezigheid op de Greiffenstein was hiervoor noodzakelijk.

Het feest vond plaats in het voorjaar van 1617 bij prachtig weer. De heerschappelijke schrijver van Hans Ulrich heeft er een bericht over geschreven, dat ik nog heb, en nu eenvoudig weg zal overschrijven: ‘Op 17 april 1617 gaf Hans Ulrich aan de voet van burcht Greiffenstein een groot, prachtig vecht- en ridderspel, toernooi en ringsteken, waarvoor de adel uit de buurt en de verre, in grote getale gekomen waren. Waarbij alles zo goed geregeld was, zoals zelden tevoren ooit gezien was. De voorbereidingen die voor deze grote ridderspelen in de laatste dagen getroffen waren, overtroffen door hun pracht alles, wat de gespannen nieuwsgierigheid kon verwachten. De brede renplaats was omgeven door sierlijke hekken, geschilderd in rood en wit. In blinkende scharnieren draaiden de poorten, met blanke schilden, kettingen en haken waren de slagbomen versierd, waardoor de strijders binnen moesten rijden.

Konstantin von Wegerer 85 Zamek Gryf

Plebanie Stara Kamienica

W lecie następnego roku uderzył się piorun w jakiś popołudnia podczas burzy, w zamku Stara Kamienica. Dach przez to natychmiast stanął w płomieniach. Ja razem z Magdaleną patrzeliśmy na burzę. w jej pokój. Stała przytulone do mnie w samym środku pokoju, ponieważ bardzo się bała. W tej chwili kiedy uderzenia pioruna, zaczęła krzyczeć, pobiegła do ściany, wzięła obrazek z Gryf z ściany i przycisnęła go do ciała, i pobiegliśmy z płonącego zamku. Pobiegłem z wiadrami do stawu i pomogłem ugasić. Zanim jednak zabierali wystarczająco dużo wody z pobliskiego stawu, zamek spaliło się aż do fundamenty.

Magdalena nadal stała jak skamieniały nad podwórko zamek z moim obrazek przyciśnięty do piers, wszystkich jej inne rzeczy padli ofiarą płomieni. Także, ja straciłem wszystko. Znalazłem jej schronienia na ten noc u proboszcza Stara Kamienica. Następnego dnia rano pojechaliśmy z powrotem do Gryf. Magdalena wciąż zdezorientowany i prawie nie umiały mówić. Zabrałem ją moje malowanie i położyłam to u kilku innych rzeczy, które dostaliśmy od kierownika dominium.

Prowadziliśmy się z powrotem do naszych starych pokoje w zamku, który akurat wcześniej byli malowane z wapnem. Dziewica postawiła w pokoje u mnie i u Magdalena kwiatów z ogrodu zamkowego. "Noh, to jak powrót do pięknego domu. Czuję to tak, że za każdym razem tutaj. Będzie to chyba dlatego, że tutaj były najlepsze dni mojego życia, spędzone razem z tobą Konstantin. To jest tak piękne, że dziś nadal kochamy się, jak lata temu, kiedy byliśmy jeszcze prawie dzieci." powiedziała Magdalena, kiedy otworzyła drzwi do jej pokoju. Zauważyłem, że mogła mówić znowu rozluźnione.

In de zomer van het daarop volgende jaar sloeg op een namiddag tijdens een onweer de bliksem in, op slot Kemnitz. Het dak stond daardoor meteen in vlammen. Ik had samen met Magdalena in haar kamer naar het onweer gekeken. Ze stond dicht tegen me aan gevleid in het midden van de kamer, want ze had veel angst. Op het moment dat de bliksem insloeg, begon ze te schreeuwen, rende naar de muur, griste het schilderijtje van de Greiffenstein van de muur, en drukte het tegen zich aan, en we renden het brandende huis uit. Ik snelde met emmers naar de vijver en hielp bij het blussen. Maar eer men genoeg water uit de vlakbij liggende vijver aan kon voeren, was het slot tot op de grondmuren afgebrand.

Magdalena stond nog steeds als versteend in de slothof en drukte mijn schilderijtje tegen haar borst, al haar andere dingen waren aan de vlammen ten prooi gevallen. Ook ik had alles verloren. Ik vond voor haar onderdak voor de nacht bij de pastoor van Kemnitz. De volgende morgen reden we terug naar de Greiffenstein. Magdalena was nog steeds in de war en kon nauwelijks praten. Ik had haar mijn schilderijtje afgenomen en bij de weinige andere spullen gedaan, die we nog van de beheerder van het dominium gekregen hadden.

We trokken weer in onze vroegere kamers van de burcht, die tevoren juist fris gekalkt waren. Een maagd had bij mij en Magdalena bloemen uit de burchttuin in de kamer gezet. ‘Ach, het is alsof men in een mooi thuis terugkomt. Zo voel ik me elke keer hier. Het zal wel komen omdat, het hier de mooiste dagen van mijn leven waren, die ik hier met jouw, Konstantin, doorgebracht heb. Het is zo mooi, dat wij ons vandaag de dag nog net zo liefhebben als jaren geleden, toen we nog bijna kinderen waren’, zei Magdalena, toen we de deur van haar kamer openden. Ik merkte dat ze weer helemaal ontspannen kon spreken.

Konstantin von Wegerer 84

cwartowanie

Kuzyn Hans Ulricha kuzyn przyszedł teraz częściej odwiedzić Stara Kamienica. W grudniu 1615, wszyscy kiedyś siedzieli razem i dyskutowali o sytuacji politycznej na Śląsku. Po kilku kieliszkach wina debata stała się bardzo głośno, i Magdalena już odsunął się w swoim pokoju, bo w ogóle nie podobała coś takiego. Bernhard źle zrozumiał komentarz przez jedno kamerdynera, skoczył i bito go w twarz. Kamerdyner wtedy biegiem opuścił wtedy pokój. Hans Ulrich uspokoił Bernhard, i wyjaśnił go nieporozumienie  i poprosił go, aby przeprosić później u kamerdyner. Jednak, to już nie było możliwe, ponieważ Bernhard wkrótce później w drodze do swojego pokoju, nadal złego kamerdyner Wolfa Friedrig Rötter dźgnął go z rapierem. Zmarł kilka godzin później i został pochowany po świętach w swojej posiadłości Radomierz.

Zaraz po świętach była rozprawa w Stara Kamienica i mordercę skazane na śmierć. Najpierw ucięli go prawą ręką, co zrobił odrąbał morderstwo. Potem był ćwiartowanie i części powieszone na szubienicy w Stara Kamienica.

Jeszcze często rozmawiałem o tym pożałowania incydent z Magdaleną . Oboje byliśmy zdania, że ​​jest gorzej, kiedy ludzie zaczynają krzyczeć. Wtedy rozum zostaje stłumiony i ten który krzyczę jest w stanie robić bezmyślnych, okropnych rzeczy, który mu normalnie brzydzi. Nienawiść, która powstaje łatwo podczas skrzyczenie nie jest dobrym doradcą do ewentualnego szybkiego pojednania między kontrahentów.

De neef van Hans Ulrich kwam nu ook vaker op bezoek in Kemnitz. In december 1615 hadden ze allemaal weer eens bij elkaar gezeten en over de politieke situatie in Silezië gesproken. Na enkele glazen wijn was het debat erg luid geworden, en Magdalena had zich al in haar kamer terug getrokken, want ze hield helemaal niet van zoiets. Bernhard had een opmerking van een kamerdienaar verkeerd begrepen, was opgesprongen en hem in het gezicht geslagen. De dienaar was daarop de kamer uitgerend. Hans Ulrich kalmeerde Bernhard, legde het misverstand uit en verzocht hem, om zich later bij de dienaar te verontschuldigen. Dat was echter niet meer mogelijk, want Bernhard werd kort daarop, op weg naar zijn kamer door zijn noch boze kamerdienaar Wolf Friedrig Rötter met een rapier neergestoken. Hij stierf enkele uren later en werd na kerstmis op zijn landgoed Seifersdorf begraven.

Meteen na kerstmis was in Kemnitz de rechtszitting en men veroordeelde de moordenaar ter dood. Hem werd zijn rechterhand, waarmee hij de moord had uitgevoerd afgehakt. Daarna werd hij zelf gevierendeeld en de delen aan de galg in Kemnitz opgehangen.

Ik sprak nog vaak met Magdalena over dit betreurenswaardig voorval. We waren beide van mening, dat het erger is, als mensen beginnen te schreeuwen. Dan werd het verstand onderdrukt en de schreeuwer is in staat tot ondoordachte, verschrikkelijke dingen, die hij normaal verafschuwen zou. Haat, dat bij het geschreeuw makkelijk ontstaat, is geen goede raadgever voor een mogelijk snelle verzoening tussen de contrahenten.

Konstantin von Wegerer 83 Stara Kamienica

protestant versus katholiek

Teraz on być dorosły, przejął zarządzanie wszystkimi ich posiadłości. Za to, wkrótce jedzie ze swoim kuzynem Bernhard  do Stara Kamienica. Ja tam też musi się prowadzić. Z tego Magdalena i ja byliśmy bardzo zaniepokojeni. Pewnej wieczorem przyszła do mojego pokoju i powiedziała: "Wiesz, najpierw był Hans Ulrich w podróży, teraz on zajmuje się dużo z nasze posiadanie. Kiedy to nie ty, który mi znajdę męża, wtedy zostaje z tobą. Pójdę z tobą do Stara Kamienica.' Byłem bardzo zadowolony z tego, bo separacja od niej byłoby bardzo trudne dla mnie. Więc prowadziliśmy się w lecie z całego naszego rzeczy, do zamek Kamienica, gdzie wżęliśmy dwa duże pokoje leżące obok siebie. Oba pokoje Magdalena wybrała w wcześniejszej wizyty. Byłem bardzo zadowolony z faktu, że ona podkreśliła, że między dwoma pomieszczeniami znajdowały się drzwi.Ani jeden bariera nie stanął na naszej drodze, możemy być razem, kiedy chcieliśmy.

Hans Ulrich bardzo zmienił się podczas studiów, a także podczas kolejnej przez wiele krajów europejskich. On nie tylko robił się starszy w ważnych latach, ale tez obudziło jego zainteresowanie w polityką i był zachęcony do tego przez swojego kuzyna Bernhard. Razem studiowali i badali zasady principiów prawne dla rządy i jak to wyglądało w rzeczywistości. Oni zauważyli, że dużo sprawę było zły, a oni dyskutowali o tym szczegółowo w Stara Kamienica. Rozmawiali o znaczenie i cel Unii Protestanckiej i o Ligi Katolickiej spodziewaliśmy nic prócz złych rzeczy. Ja nie rozumiałem wiele z tego, ale zauważyłem, jak Hans Ulrich wziął swój odpowiedzialność jako Pan o bardzo dużej własności bardzo poważnie. Jego posiadanie w wielkości odpowiadała tego że ​​z księcia, była dla niego w tym samym czasie, tylko częścią większego poziomu państwowego. Ale w swojej opinii musiało się jeszcze zmienić wiele. Cesarz miał ten obszar z jego siłą kształtować do jedności i zagwarantować wolności religijnej.

Nu hij volwassen was, nam hij het beheer van al hun bezittingen over. Daarvoor reist hij binnenkort met zijn neef Berhard naar Kemnitz. Ook ik moet daarheen verhuizen. Daarover maakten Magdalena en ik ons grote zorgen. Op een avond kwam ze in mijn kamer en zei: ‘Weet je, eerst was Hans Ulrich op reis, nu is hij heel veel met ons bezit bezig. Als jij het niet bent, die me ooit aan de man brengt, zoals het hoort, dan blijf ik bij je. Ik ga met je mee naar Kemnitz’. Ik was daar heel blij mee, want een scheiding van haar, zou heel zwaar voor me geweest zijn. Zo verhuisden we in de zomer met al onze spullen naar slot Kemnitz, waar we twee grote langs elkaar liggende kamers betrokken. De beide kamers had Magdalena bij een eerder bezoek uitgezocht. Ik was heel blij om het feit, dat ze er bij onze intrek er op wees, dat er tussen de beide kamers een deur was. Geen hindernis die ons in de weg stond, we konden samenzijn, wanneer me maar wilden.

Hans Ulrich was tijdens zijn studie en ook tijdens de aansluitende reis door vele landen van Europa erg veranderd. Hij was niet alleen in belangrijke jaren ouder geworden, maar zijn interesse in politiek was wakker geworden en werd door zijn neef Bernhard aangemoedigd. Ze hadden gezamenlijk de juridische grondbeginselen van regeringen en de uitvoer hiervan bestudeerd en onderzocht hoe daar in werkelijkheid naar gehandeld werd. Er was hun veel opgevallen, wat slecht was, en ze debatteerden hier in Kemnitz uitvoerig over. Ze discussieerden over de betekenis en het doel van de protestantse unie en verwachtten van de katholieke liga alleen maar slechte dingen. Ik begreep er niet veel van, maar merkte wel, hoe Hans Ulrich zijn verantwoording als heer van een zeer groot bezit ernstig nam. Zijn bezit dat in grootte overeenkwam met dat van een hertog, was voor hem gelijktijdig, slechts een deel van een groter staatsverband. Hier moest in zijn opinie nog veel veranderen. De keizer moest dit gebied met zijn macht, tot een eenheid smeden en geloofsvrijheid garanderen.

Konstantin von Wegerer 82

Kiedy kilka dni później Hans Ulrich wrócił z jego podróży do domu, on był już entuzjastyczny  powitany w Gryfów. On był przez mnie już dobrze przygotowani na tego witanie. Ja też nie ukryłem przed nim, że populacja miasta w roku poprzednim bardzo cierpiała pod dżuma, a było ich wiele tysięcy ofiary. Po której następowała wielkiego głodu, który teraz w zimie był na szczyt. Hans Ulrich przemówił do ludu i podziękował im za ciepłe powitanie. Potem krzyknął:

"Dla was wszystkich przyniosłem coś podczas mojej podróży, coś co teraz jest bardzo korzystny." Dwa duże wozy jechali na rynku, pełni załadowany z worków ziarna. To było miłe zaskoczenie. Tłum rozwiązany szybko, bo ziarno zostało natychmiast rozprowadzany zwłaszcza wśród ludności biednej. Hans Ulrich powitał również mnie bardzo serdecznie, jakby nie byliśmy rozwiedzeni na cztery lata.

Jechaliśmy razem w saniami konnymi do zamek Gryf. On miał dużo do powiedzenia i poprosił mnie powiedzieć o wydarzeniach na Gryf i Stara Kamienica. Wkrótce zauważył, jak blisko moja przyjaźń z siostrą jest i był zadowolony z tego. Po drodze doświadczył wiele wydarzeń z dziewcząt i kobiet  i zawsze miał strach o swoje siostrą w samotnym zamku. Teraz usłyszał z moich ust, jak dobrze my rozumiemy, i jak wiele ona nauczyła się w międzyczasie, razem z mną z książkach .

"Może uczyłeś się więcej niż ja, ponieważ na studia na uniwersytecie prawie nie ma czasu, aby uczyć się, bo tam tylko jest zabawa i jeszcze raz zabawa", powiedział Hans Ulrich śmiejąc się głośno.

Toen enkele dagen later Hans Ulrich van zijn reizen naar huis terug keerde, werd hij in Greiffenberg al stormachtig begroet. Hij was door mij al goed voorbereid op deze ontvangst. Ik had ook niet voor hem verzwegen, dat de bevolking van de stad in het jaar daarvoor weer zwaar onder de pest had geleden, en er vele duizenden doden te beklagen waren. Aansluitend daaraan was er een grote hongersnood uit gebroken, die nu in de winter zijn hoogtepunt bereikte. Hans Ulrich sprak de bevolking toe, en bedankte hen voor de hartelijke ontvangst. Vervolgens riep hij:

‘Ik heb voor iedereen van jullie iets tijdens mijn reis meegebracht, wat jullie nu zeker goed kunnen gebruiken.’ Er reden twee grote wagens de marktplaats op, vol beladen met zakken graan. Dat was een aangename verrassing. De menigte loste zich snel op, want het graan moest meteen, in het bijzonder onder de armen van de bevolking verdeeld worden. Hans Ulrich begroette ook mij zeer hartelijk, alsof we niet vier jaar gescheiden waren geweest.

We reden gezamenlijk in een paardenslee naar de Greiffenstein. Hij had veel te vertellen en vroeg mij naar de gebeurtenissen op de Geiffenstein en in Kemnitz. Al snel merkte hij ook, hoe eng mijn vriendschap met zijn zus geworden was, en hij was hier blij mee. Onderweg had hij vele meisjes- en vrouwen gebeurtenissen meegemaakt, en had steeds angst om zijn zus op de eenzame burcht. Nu hoorde hij uit mijn mond, hoe goed we ons begrepen, en hoeveel ze in de tussentijd samen met mij uit de boeken geleerd had.

‘Je hebt misschien wel meer geleerd als ik, want bij een studie aan de universiteit is er bijna geen tijd om te leren, daar wordt alleen maar gefeest en gefeest’, zei Hans Ulrich hardop lachend.

Konstantin von Wegerer 81

Kolejna zima była bardzo ostry i Magdalena pytała, czy znowu mogła postawić jej łóżko w moim pokoju. Radosny, zgodziłem i nawet robiłem miejsce w mojej szafie, tak, że jej ubrania i bielizna tam tez mieściła. Leżący razem i przytulenie w zimnej zimie  było dla nas dość znane i oboje czuliśmy, że to stało się ważną częścią naszego życia, dając nam spokój i zadowolenie.

W dniu 9 stycznia, oboje obchodziliśmy jej dwudzieste urodziny. Ja włożyłem w nocy serce z sosnowych gałęzi na moim stoliku w środku mały prezent urodzinowy, obrazek z zamek Gryf, który malowałem w ciągu ostatnich kilku tygodni w domu wódz zamku. Kiedy Magdalena obudziła się, zaczynałem śpiewać wesołą piosenkę o wiosna, który teraz przyjdzie wkrótce. Magdalena wstała i podszedł do stoliku. Spojrzała bardzo długo na obrazek w sercu. Potem odwróciła się do mnie i powiedziała: "Wiesz, Konstantin, czasami myślę, że jesteś jak dobrym mężem dla mnie, bo kochasz mnie bardzo. Ale nawet piękniejsze jest, że kochasz mnie jak brat. Jeśli kiedykolwiek odejdę od Gryf zawsze będę to pamiętał. Kiedy ja naprawdę to zapomniałby, spojrzę na ten obraz." Wtedy pocałowaliśmy po raz pierwszy długo i intymny, ale obie wiedziałyśmy, bardzo dobrze, jakie było znaczenie tego pocałunku.

De volgende winter was grimmig koud en Magdalena vroeg, of ze weer met haar bed in mijn kamer kon trekken. Verheugd stemde ik toe en ruimde ook in mijn kast plaats in, zodat ook haar kleren en wasgoed er in pasten. Het bij elkaar liggen en knuffelen in de koude winter was voor ons heel vertrouwd en we merkten beide, dat dit een belangrijk deel van ons leven was geworden, die ons rust en tevredenheid gaf.

Op 9 januari vierden wij beiden haar twintigste verjaardag. Ik had in de nacht op mijn kleine tafel een hart van dennentakken gelegd, met in het midden een klein verjaardagscadeau, een schilderijtje van de Greiffenstein, dat ik de laatste weken in het huis van de burchthoofdman geschilderd had. Toen Magdalena wakker werd, zette ik een vrolijk lied over het voorjaar in, dat nu snel zou komen. Magdalena stond op en ging naar het tafeltje. Ze keek een hele poos naar het schilderijtje in het hart. Daarna draaide ze zich naar mij om en zei: ‘Weet je Konstantin, soms denk ik, jij bent als een goede echtgenoot voor mij, want je houdt zeer van mij. Maar nog mooier is, dat je me liefhebt als een broer. Als ik ooit van de Greiffenstein wegga, dan zal je me altijd in herinnering blijven. Zou ik het werkelijk ooit vergeten, dan kijk in naar dit schilderijtje.’ Toen kusten we voor de eerste keer lang en innig, maar wisten ook beide zeer goed, wat de betekenis van deze kus was.

Konstantin von Wegerer 80

Latem często wychodziliśmy jechać na konie w obszarze między zamkiem a Mirsk. Magdalena była bardzo dobry amazonka i była dumny z tego. Kiedy jechaliśmy do lasu przez pola, rolnicy patrzeli wesoły na nas. Zauważyłem, że byli szczęśliwi, mieć taka młody, piękny damę na zamek Gryf. Szczególnie wielka była radość, kiedy Magdalena zatrzymał się aby jeść śniadanie razem z rolników. Na zwyczaj mieliśmy trochę smacznych potraw z sobą w skórzane torby, i to hojne rozdzialiśmy. Podczas jedzenia rolników kpili dużo o nowych instrukcję w Greiffenbergische Urbarium, o co słyszeli. Wiele obowiązkowe pracy byłe w nim napisane, który Państwo zwyczajne tylko wymagał w trudnych sytuacjach, na przykład u duże pożary lub powodzie. W takich przypadkach, to było dobre, że wystarczy tylko jedno słowo z wódz zamku i sto mężczyzn z Mirsk lub Gryfów byli gotowi do pomocy, kiedy panów radnych jeszcze debatowali od konieczność.

Kiedy jakiś młody rolnik pytał, dlaczego szczotkowanie buty dzieweczka nie został uwzględniony na liście urbarium, Magdalena żartował dalej i zaprosiła młodzieńca przyjść następnego dnia na zamku i wykonują tę usługę. Kiedy on rzeczywiście przyszedł, była trochę zaskoczona, jednak dała mu po szczotkowaniu buty piękna broszka dla swojej dziewczyny, od którą już nam powiedział wczesny.

In de zomer gingen we vaak uit rijden in de streek tussen de burcht en Friedeberg. Magdalena was een heel goede amazone en was trots op haar kunnen. Als we door de velden naar het bos reden, keken de boeren ons vrolijk na. Ik merkte, dat ze blij waren, een zo’n jonge, mooie burchtjonkvrouwe op de Greiffenstein te hebben. Bijzonder groot was de vreugde, als Magdalena stopte, om met de boeren te ontbijten. Meestal hadden we enige lekkere etenswaren in een velzak bij ons, die we vrijgevig verdeelden. Tijdens het eten spotten de boeren veel over de nieuwe aanwijzingen in het Greiffenbergische urbarium, waarover ze gehoord hadden. Vele hand- en spandiensten stonden daarin opgeschreven, die het heerschap in de regel, alleen in tijden van nood opeiste, bijvoorbeeld bij grote branden of overstromingen. In zulke gevallen was het goed, dat slechts één woord van de burchthoofdman genoeg was en honderd mannen uit Friedeberg of Greiffenberg stonden klaar om te helpen, terwijl de raadsheren nog over de noodzaak debatteerden.

Toen een jonge boer vroeg, waarom het poetsen van de laarzen van de jonkvrouwe niet in de lijst van handdiensten opgenomen was, grapte Magdalena verder en nodigde de jonge man uit, om de volgende dag op de burcht te komen en deze handdienst uit te voeren. Toen deze daadwerkelijk kwam, was ze een beetje verrast, schonk hem echter na het poetsen van een paar schoenen een mooie broche voor zijn vriendin, waarover hij ons al verteld had.

Konstantin von Wegerer 79

Gryfów Śląsk

Na początku lutego Pani Eleanora była pochowany w kościele Gryfowa. Ja przygotowałem wszystko, i zat o kilka dni wcześniej wróciłem z Magdaleną do zamek Gryf. Uroczystość odbyła się w nowym ołtarzu, która Pani Eleanora fundowała kilka lat wcześniej kościoła. Następnie opuścili jej w grobie rodzinnym. Mimo ostrej zimy, przejechali kilka goście, która byli kwaterowane w  Gryf i opiekowano. Hrabia Johann Georg wrócił ze mną każdej nocy do Gryf i tam mieszkał. Później jednak znów mieszkał razem z całą swoją rodziną w Stara Kamienica.

Tylko Magdalena i ja zostaliśmy w zamku Greiffenstein. Magdalena lubiła tej spokój tam, dużo razem czytaliśmy. Ona również miała długą wizytę od jakiś ciotki która daleko mieszkała, ona nauczyła ją robić na drutach i szycia. Kiedy obie kobiety po południu siedzieli w dużej wielkiej sali w oknem w ciepłym słońcu, mogłem je przeczytać z książce, i ja to chętnie zrobiłem. Kiedy był bardzo ekscytująca część, jo to entuzjastycznie troche pogrubiłem, wtedy oni obniżyli ich dziania i spojrzeli na mnie uważnie. Podobało mi się to bardzo i zdecydowanie robiłem się lepszy czytnik.

Begin februari kon Vrouwe Eleonora dan in de kerk van Greiffenstein bijgezet worden. Ik had alles voorbereid, en was daarvoor enkele dagen eerder met Magdalena naar de Greiffenstein terug gekeerd. De plechtigheid vond voor het nieuwe altaar plaats, dat Vrouwe Eleonora enkele jaren eerder aan de kerk geschonken had. Daarna liet men haar in het familiegraf zakken. Ondanks de strenge winter waren er enkele gasten gekomen, die in de Greiffenstein ondergebracht en verzorgd werden. Graaf Johann Georg reed elke avond met mij naar burcht Greiffenstein terug en woonde daar. Later echter woonde hij weer met zijn hele familie in Kemnitz.

Alleen Magdalena en ik bleven achter op de burcht Greiffenstein. Magdalena hield van de rust daar, we lazen veel samen. Ze had ook een lang bezoek van een ver weg wonende tante, die haar het breien en naaien bijbracht. Als de twee vrouwen ’s middags in de grote ridderzaal bij een raam in de warme zon zaten, mocht ik hun uit een boek voorlezen, wat ik graag deed. Werd een gedeelte zeer spannend, wat ik dan ook geestdriftig aandikte, dan lieten ze hun breiwerk zakken en keken me aandachtig aan. Ik genoot hier erg van en werd zeker een betere voorlezer.